Η Αγιαμαρίνα της Ανάληψης και ο Γιώργης Μπότσαρης

Μια άγνωστη ιστορία του 1807, με αφορμή τη σημερινή (17/7) εορτή της Αγίας Μαρίνας.

Γράφει ο Ηλίας Αλεξόπουλος

ΤΗΣ ΑΓΙΑΜΑΡΙΝΑΣ, σήμερα. Γιορτάζουν οι Μπενίτσες. Με την παλαιά εκκλησιά της προστάτιδας αγίας τους, στις όχθες του ποταμού, που άλλοτε, πριν την εκτροπή, περνούσε απ’ το σημείο όπου σήμερα ανεβαίνει ο δρόμος για το «παλιό χωριό» (κι ανέβαιναν οι βάρκες μέχρι τους νερόμυλους, κοντά στο υδραγωγείο, για να μεταφέρουν αλεύρι και σιτάρια).

ΓΙΟΡΤΑΖΟΥΝ κι άλλες εκκλησιές, απ’ άκρου εις άκρον, στο νησί. Στο Μάρμαρο, δίπλα στο πέτρινο γιοφύρι, με τις αγιογραφίες του Σγούρου. Σ’ Αυλιώτες, Σπαρτερά, Καλαφατιώνες… Γιορτάζει και το μικρό ‘ξωκκλήσι στην Ανάληψη. Πάνω, στο λόφο. Ψηλά. Με θέα το μπαλκόνι του απέραντου…

ΚΤΙΣΤΗΚΕ, λέει, από κάποιον Κομμένο, Κερκυραίο. Κατόπιν, πέρασε στους κληρονόμους του, πριν, τις πρώτες δεκαετίες του 20ού αι. περιέλθει στην κατοχή «του εν Κερκύρα αποκατεστημένου Γερμανού εμπόρου, Φελς» (Παπαγεωργίου, 1920), ο οποίος αγόρασε το κτήμα.

ΑΝ ΚΑΙ το ‘ξωκκλήσι ονοματοδότησε το γύρω τοπωνύμιο, δεν υπήρξε εξέχουσας σημαντικότητας – «ναϊσκος όλως άσημος», συνεχίζει ο Παπαγεωργίου. Συνδέεται, όμως, μ’ ένα tip, που έχει, ιστορικά, το ενδιαφέρον του…

ΕΤΟΣ 1957. Κι έξω απ’ την εκκλησιά, προς τ’ ανατολικά, αναρτάται μια στήλη από μάρμαρο, θυμίζοντας ένα γεγονός. Ιστορικό: την εκεί δολοφονία, το 1807, του Γιώργη Μπότσαρη, από επί τούτου απεσταλμένο (-ους) του Αλή (Πασά). Quiz για… δυνατούς λύτες: και την εν συνεχεία, ίσως, ταφή του στον περίβολο;

ΠΟΙΟΣ ήταν ο Γιώργης… Ο 22χρονος γιος του θρυλικού, Σουλιώτη πολέμαρχου, Νότη Μπότσαρη (1756 – 1841), αρχηγού της φάρας των Μποτσαραίων. Η δολοφονία του συνδέεται προφανώς με τις εν γένει εξελίξεις των αρχών του 17ου αι., στ’ απόνερα της παράδοσης του Σουλίου (1803).

ΤΟΤΕ, κάποιες ομάδες Σουλιωτών (π.χ. του Φώτου Τζαβέλα) βρήκαν καταφύγιο στην Κέρκυρα. Άλλες, υπό την οργή του Αλή, έμειναν στην Ήπειρο. Αρχές 1804, η ομάδα του Νότη, αφού δεν μπόρεσε να ενσωματωθεί στ’ αρματολίκι των Αγραφών, οπισθοχωρεί.

Η ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ δυνάμεων Τουρκαλβανών του Αλή, τους αναγκάζει να καταφύγουν προς άμυνα στο Μοναστήρι του Σέλτσου (Άρτα). Άντεξαν, πολιορκούμενοι, τρεις μήνες. Ως τις 20 Απρίλη. Κατά το λαϊκό το θρύλο, πολλές Σουλιώτισσες, για να γλιτώσουν απ’ στα χέρια «του οχτρού», έπεσαν, σαν άλλο Ζάλογγο, απ’ τον γκρεμό ή πνίγηκαν στον Αχελώο.

«ΧΑΘΗΚΑΝ τρεις γενιές Μποτσαραίων», έγραψαν οι ιστορικοί. Μόνο 65 γλίτωσαν. Ο Νότης φυλακίστηκε στο φρούριο της Κλεισούρας (μαζί και η γυναίκα του, η Χριστίνα). Ώσπου, ένα χρόνο αργότερα, δραπέτευσε. Και, μετά από ταλαιπώριες, έφθασε στην Κέρκυρα. Αντάμωσε τους Τζαβελαίους και τους άλλους και ξαναρίχτηκε στη συγκρότηση δυνάμεων. Ο Αλής το έμαθε. Τη συνέχεια την είπαμε…