Τα κερκυραϊκά μυστικά της Νόνας Ελένης (απ’ τη Θέκλα Μεταξά)

Απ’ τις εκδόσεις «Κασταλία», το βιβλίο «Τα Μυστικά της Ελένης Βινίλη» – μια ιστορία απ’ την Κέρκυρα των παλαιών, κορφιάτικων καιρών.

Η ΙΣΤΟΡΙΑ διαδραματίζεται στην Κέρκυρα του περασμένου αιώνα. Με τις κλειστές της πόρτες… Μια ιστορία, γράφτηκε, «γεμάτη αντιθέσεις, με σκοτεινό παρελθόν και αβέβαιο μέλλον». Και μια πλοκή που, μέσα σε 592 σελίδες, υφαίνει το μυστηριώδες νήμα της μέσα απ’ τα βιώματα πλουσίων και φτωχών, αρχόντων κι εργατών, μαγισσών και ιερέων, πατριωτών και κατακτητών και, κυρίως, μιας ηρωϊδας, που «κρατάει εφταφράγιστο μέχρι το τέλος της ένα θανάσιμο μυστικό»: της Ελένης Βινίλη…

«ΤΑ ΜΥΣΤΙΚΑ της Ελένης Βινίλη». Επανέκδοση – κυκλοφορία του βιβλίου της συγγραφέως κι ερευνήτριας – αστρολόγου, Θέκλας Μεταξά (Λυγία), απ’ τις εκδόσεις «Κασταλία». Η ιστορία αναφέρεται, διεξοδικότερα στη Νόνα Ελένη. Μια απλή Κερκυραία, δίχως εξωτερική μόρφωση, πέρα απ’ όσα γράμματα, τα βασικά, που της είχε μάθει κάποτε η Οβριά δασκάλα της, η Εσθήρ, «μάγισσα από τα Γιάννενα». Είχε, όμως, το χάρισμα να ελέγχει τη θέληση και τη σκέψη των ανθρώπων, να προβλέπει και να ρυθμίζει να μελλούμενα…

ΑΥΤΗ… «Μια απλή αγρότισσα, μια δυναμική, ευφυής γυναίκα, μια παντοδύναμη μάγισσα, μια γλυκιά γιαγιά, μια στυγνή τιμωρός, μια ακούραστη αγωνίστρια; Είναι απ’ όλα; Ρωτήστε τη Θεανώ, που τη γνώρισε πολύ καλά, μέσα από αφηγήσεις και επικοινωνία τριών χρόνων μαζί της. Είναι, δεν ήταν, γιατί η Ελένη Βινίλη, η Νόνα Ελένη ζει, ζει επειδή δεν ξεχάστηκε ποτέ…»

ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ κι ένα δίδαγμα, κατά τη συγγραφέα, που συμπυκνώνεται αξιόπιστα στις λέξεις του οπισθόφυλλου: «Ο κόσμος», διαβάζουμε, «θα ήταν σίγουρα καλύτερος, αν οι άνθρωποι μπορούσαν, από την κατάσταση της αμάθειας και της ημιμάθειας όπου μπορεί να βρίσκονται, να περάσουν στην γνώση. Όχι στην εξωτερική, αλλά στην εσωτερική γνώση των πραγμάτων…» Αυτή, πάει να πει, τη γνώση, που «δεν έχει σχέση με το πόσα βιβλία έχουμε διαβάσει, ή σε πόσα σχολεία έχουμε φοιτήσει». Αλλά αποκτάται «με τη διεύρυνση της συνειδητότητας. Κι αυτό δεν έχει καμία σχέση με την κοινωνική θέση, την καταγωγή, την οικονομική κατάσταση, το είδος του επαγγέλματος…»

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: το χαρακτήρα της «Νόνας Ελένης», τον είχαμε πρωτοσυναντήσει στο προγενέστερο, ομώνυμο βιβλίο της Μεταξά (εκδ. Βερέττας, 2011). «…Η Νόνα Ελένη»,διαβάζαμε τότε, στην περίληψη, «γεννήθηκε σε ένα μικρό και ασήμαντο (κερκυραϊκό) χωριό. Έζησε μια ζωή στερημένη, δυστυχισμένη, σκληρή… Πολλές φορές έσφιγγε τη ζώνη της, για να μη νιώθει πείνα. Και να σκεφτεί κανείς, πως λίγα μέτρα πιο πέρα από τα καλύβια των χωρικών, βρισκόταν το αρχοντικό της κοντέσας του χωριού, εκείνης που καρπωνόταν τους κόπους και τον ιδρώτα όσων μοχθούσαν καθημερινά δουλεύοντας στα χωράφια της. Αν είσαι ένας συνηθισμένος άνθρωπος, σε μια τέτοια περίπτωση, δέχεσαι τη μοίρα σου, προσεύχεσαι στο Θεό για να σε λυπηθεί και να κάνει κανένα θαύμα να βελτιώσει τη ζωή σου, ανάβεις και κανένα καντήλι και περιμένεις το θαύμα. Αν είσαι άνθρωπος σαν τη Νόνα Ελένη, αρπάζεις τη μοίρα σου από τα μαλλιά, και τη στριφογυρίζεις στον αέρα μέχρι να την αναγκάσεις να υποταχτεί στη θέλησή σου…»