Η Κέρκυρα της Μαρίας Πετρίτση

Οι… πολίτες Κέρκυρας αποκαλύπτουν τη ματιά τους για τον τόπο τους μέσα από 10 Q&A.

Επιμέλεια: Ζιζή Πατέλη

WHO IS WHO: Η Μαρία Πετρίτση κατάγεται από το Λουτράκι. Σπούδασε Μετάφραση στην Κέρκυρα και στο Βέλγιο, όπου ζει κι εργάζεται ως υπάλληλος της ΕΕ. Το 2004 ίδρυσε την γκαλερί τέχνης Theorema στις Βρυξέλλες. Ήταν ραδιοφωνική παραγωγός στο Κόκκινο 102,8. Συμμετείχε ως Guest Chef κατά τη διάρκεια πολιτιστικών εκδηλώσεων σε κεντρικό εστιατόριο στις Βρυξέλλες. Δίδαξε δημιουργική γραφή στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο (ΤΞΓΜΔ) και στο Εναλλακτικό Πολιτιστικό Εργαστήρι Κέρκυρας. Αρθρογράφησε σε εφημερίδες (ΑΥΓΗ, δρόμος της Αριστεράς, κ.λπ.). Κείμενά της δημοσιεύονται σε λογοτεχνικά περιοδικά και ιστοσελίδες. Έχει εκδώσει εννέα λογοτεχνικά βιβλία (Εμπειρία εκδοτική, Κέδρος, Bibliothèque). Το δέκατο βιβλίο της αναμένεται να κυκλοφορήσει τον Δεκέμβριο του 2021 από τις εκδόσεις Bibliothèque. Ζωγραφίζει βότσαλα για τους φίλους της και τους μαγειρεύει συχνά. Φοβάται  τα αεροπλάνα. Αγαπάει τον Ευγένιο Αρανίτση και το γιαπωνέζικο τζιν.

›1. Τα 3 πράγματα που δεν θα άλλαζες ποτέ στην Κέρκυρα…

Το όνομά της, που είναι σαν στολίδι. Τα χρώματά της. Την ιστορία της, την παλιά πόλη, τη ντοπιολαλιά της, τις παραδόσεις και τα έθιμά της, την ωραία ελαιώδη φύση της. Τις ακτές της. Τις μεγαλειώδεις καταιγίδες της. Το μπιάνκο και το σοφρίτο. Τις τζίντζολες. Τον Κακοτρύγη.

Και βέβαια όλα εκείνα τα μεγάλα ή μικρά που την κάνουν να θυμίζει τον εαυτό της και να διαφέρει από οποιοδήποτε άλλο μέρος του πλανήτη. Ανέφερα περισσότερα από τρία, αλλά τόσα σκέφτηκα, τόσα λέω.

›2. Ο αγαπημένος σου ήχος στο νησί;

Οι σταχτάρες που κελαηδούν το σούρουπο πριν κρυφτούν στα κεραμίδια. Τα πλοία που έρχονται και φεύγουν και χαιρετιούνται μεταξύ τους. Οι πρόβες των Φιλαρμονικών τα μεσημέρια του καλοκαιριού. Ο εθνικός ύμνος κατά την έπαρση και την υποστολή της σημαίας που ακούγεται από το ΝΑΣΚΕ πρωί βράδυ και πλημμυρίζει τη Σπηλιά, τα Μουράγια, το Καμπιέλο. Οι μουσικές που εκπέμπει το ΚΥΜΑ και με ακολουθούν σε όποιο σημείο της Ευρώπης κι αν σταθώ. Η βροχή πάνω στις πλάκες που γλιστράνε και λάμπουν όλες τις εποχές. Οι ντόπιοι που μιλάνε και τους κρυφακούω μέσα από τα ανοιχτά παράθυρα χωρίς να το ξέρουν.

›3. Ποιος θα ταίριαζε να γράψει το soundtrack της Κέρκυρας;

Ο Νικόλαος Χαλικιόπουλος – Μάντζαρος σε συνεργασία με τους COIL, τον Ιάννη Ξενάκη, τη Λένα Πλάτωνος και τον Τομάζο Αλμπινόνι. Θα ήταν εκρηκτικό.

›4. Ποιος θα ήθελες να γυρίσει ταινία για την / στην Κέρκυρα;

Κάποιοι φοιτητές του Τμήματος Τεχνών Ήχου και Εικόνας του Ιονίου Πανεπιστημίου, σε συνεργασία με μερικούς άλλους από το Τμήμα Μουσικών Σπουδών, που ήρθαν στο νησί για να σπουδάσουν αλλά το ερωτεύτηκαν βαριά και αποφάσισαν να το κάνουν το πρώτο έργο της ζωής τους. Μερικοί αποφασισμένοι από το Μεταφραστικό θα έβαζαν τους υπότιτλους για να φτάσει η ταινία σε κάθε γωνιά του κόσμου. Δεν μπορεί, θα υπάρχουν.

›5. Τι είναι αυτό που κάνει κάποιον Κερκυραίο;

Η αγάπη και η διαρκής έγνοια του για το νησί. Η αφοσίωσή του, παρόλα τα ενδεχόμενα μειονεκτήματα της καθημερινότητας. Η επιμονή του να το θαυμάζει βαθιά και να προσπαθεί να το βελτιώνει ακόμα και με τις πιο μικρές, ανεπαίσθητες κινήσεις του. Ο χρόνος που περνά θαυμάζοντας ακόμα και τις μικρές λεπτομέρειές του και προσπαθώντας να τις πολλαπλασιάσει. Η συμμετοχή του στα κοινά.

›6. Ποιο είναι το καλύτερο μέρος για να απομονωθείς;

Το πολυπληθές και αξιολάτρευτο Καμπιέλο. Ακούγεται αντιφατικό και παράδοξο, ενδεχομένως και προκλητικό, όμως αν το καλοσκεφτούμε μέσα  στο πλήθος η μοναξιά είναι πιο εύκολη. Ανάμεσα σε τόσο κόσμο, όλες τις εποχές, είναι άσκηση θάρρους, αντοχής και σταθερότητας να καταφέρνεις να μένεις μόνος με τον εαυτό σου και το τοπίο που σου ανοίγεται. Να επικοινωνείς αληθινά με αυτό και να το αφήνεις να σου εμποτίζει την ψυχή. Η Κέρκυρα αξίζει κάτι τέτοιες δύσκολες αποστολές. Κι όταν τις φέρεις εις πέρας σε ανταμείβει με τον καλύτερο τρόπο: σου αποκαλύπτεται ακόμα πιο θαυμαστή και λαμπρή. Σε αλλάζει.

›7. Αν η Κέρκυρα ήταν πρόσωπο, ποιο θα ήταν;

Ο Ευγένιος Αρανίτσης.

›8. Η καλύτερη θέα;

Οι σκεπές της παλιάς πόλης, η Κέρκυρα από τον Βίδο, ολόκληρο το νησί από τα φρούρια και τα βουνά του. Το Ιόνιο πέλαγος δυο βήματα και δυο λεπτά πριν βυθιστείς μέσα του. Ο ορίζοντας από το Καρδάκι. Το σπίτι μου από την Σχολεμβούργου.

›9. Το αγαπημένο σου εστιατόριο / bar / cafe;

Το λατρεμένο Μικρό καφέ, το Ποσειδώνιο του Αιμίλιου, το αίθριο του βιβλιοπωλείου ΠΛΟΥΣ, το Arthaus, το Ταβερνάκι της Μαρίνας, η Λαδόκολλα, το Τρίστρατο, ο Μπερντές, ο Δημήτρης στο καντούνι του Μπίζη, ο Φόρος στην παλιά Περίθεια. Θα ήθελα να πάω και στη Νυρεμβέργη καμιά φορά αλλά αυτό μου το χρωστάνε ακόμα οι φίλοι μου. Θα ανέφερα και μερικά μπαρ, αλλά δεν τα συμπεριλαμβάνει η ερώτηση. Αγαπημένη νέα ανακάλυψη είναι το Ποδήλατο: ένα ολοκαίνουριο καφέ-μπιστρό στον πεζόδρομο της Νομαρχίας, όπου βρίσκω τις πιο απρόβλεπτες ποικιλίες, τον ποιοτικότερο καφέ και τα εκλεκτότερα οινο/πνεύματα της πόλης. Είναι το νέο σημείο συνάντησης με φίλους και γνωστούς, και χαίρομαι κάθε φορά που είμαι ή επιστρέφω στην Κέρκυρα και το απολαμβάνω. Εκεί δίνω πλέον όλα μου τα ραντεβού, κι ακόμα και χωρίς ραντεβού όλο εκεί με βρίσκεις.

›10. Πού αλλού θα μπορούσες να ζήσεις στην Ελλάδα;

Στην πολύβουη, ακατάστατη, απροστάτευτη, αδικημένη, χαώδη και συναρπαστική Αθήνα. Την ερωτεύτηκα μικρή, και οι πρώτοι έρωτες  παρεμένουν σημαντικοί για πάντα. Ίσως και σε κάποιες άλλες πόλεις που δεν έχω φανταστεί, αλλά ευτυχώς η ζωή είναι εδώ για να μας εκπλήσσει.