«Δυο Λαλούν»… και δεν περνούν απαρατήρητοι

Ο Μίλτος και η Ξένια είναι γνήσιοι Κερκυραίοι μουσικοί, οι “Δυο Λαλούν”.

Επιμέλεια: Ζιζή Πατέλη

Κάπως έτσι, ένα βράδυ κάνοντας βόλτα στην πόλη, «σταθήκαμε». Νότες μας έκαναν να σταματήσουμε και μια φωνή. Γυναικεία. Και χωρίς να το θέλουμε χαμογελάσαμε, βλέποντας τους «Δυο Λαλούν» να… “ζωγραφίζουν”. Μωρέ κάτι γίνεται, σκεφτήκαμε. Περνούσαμε ήδη καλά, εκεί έξω στο πεζοδρόμιο. Σιγοτραγουδούσαμε και χορεύαμε. Κι ενώ ακούγαμε το «Γλάστρα με ζουμπούλι και βασιλικό», μαγεύτηκα γιατί η μουσική αυτή μου έφτιαξε εικόνες. Μπορεί να ήταν εκείνη την ώρα η Κέρκυρα και η Παλιά Πόλη γιατί εκεί τους άκουσα πρώτη φορά. Μπορεί να φταίει η αρχιτεκτονική σε συνδυασμό με το «Θα σε ξανάβρω στους μπαξέδες». Ίσως, τι να πω. Πάντως, εκείνη τη νύχτα κοιτώντας παρά πέρα, είδα ένα ζευγαράκι που περπατούσε χέρι-χέρι στα καντούνια. «Θα `ναι η καρδιά σου παραθύρι, τα λόγια σου παλιό κρασί». Στάθηκαν, αγκαλιάστηκαν, έσκυψε, τη φίλησε. Την ιστοριούλα μου την είχα φτιάξει!

Από εκείνη τη στιγμή, σαν ένα είδος σύγχρονων groupies, τους ακολουθούμε. Ένα γκρουπ retro που έχει να πει και τα λέει. Και τα λέει καλά. Τραγούδια από τη δεκαετία του ‘50 ως σήμερα, είναι το ρεπερτόριο, χωρίς αναμενόμενες ενορχηστρώσεις, καταφέρνουν να συγκινήσουν τους γνώστες και να εκπλήξουν όσους δεν έχουν τα ακούσματα αυτά, μιλώντας στην καρδιά τους.

Παρεμπιπτόντως, δεν θα ξεχάσω ποτέ όταν άκουσα πρώτη φορά, αργά ένα βράδυ, σε ένα μαγαζί την Ξένια Πάλλα να τραγουδά με το ντέφι στο χέρι και το Μίλτο Σελλά να παίζει στο πιάνο δικές τους διασκευές από τραγούδια της Κάτω Ιταλίας. Ήδη στην εισαγωγή, έγνεψα στην Ξένια, κάνοντας την χαρακτηριστική κίνηση με το χέρι «τι είναι αυτό». «Ταραντέλα» μου λέει από το μικρόφωνο. Χάθηκα. Εκείνη ακριβώς τη στιγμή. Με ταξίδεψε και με συνεπήρε αυτός ο γρήγορος κι αισιόδοξος ρυθμός. Ερωτικός σχεδόν, που δεν ξέρεις αν ταιριάζει περισσότερο σε 2 ανθρώπους που φλερτάρουν ή 2 πολεμιστές με σπαθιά που παίρνουν tempo από το ντέφι. Τους έβλεπα να παίζουν κι ένιωσα ωστόσο ότι «όλα θα πάνε καλά». Αυτό κάνουν. Χτυπούν το ντέφι και το ακούει η καρδιά μας.

Οι «Δυο Λαλούν» ξεκίνησαν ως ζευγάρι, κι ερωτεύτηκαν βαθιά. Και η μουσική πάντα εκεί, ανάμεσά τους ήταν να τους ενώνει κάθε στιγμή, ακόμη περισσότερο. Και πώς αλλιώς θα μπορούσε να γίνει όταν πρόκειται για ανθρώπους που μεγάλωσαν με τη μουσική, παρούσα πάντα σε κάθε στιγμή της ζωής τους. Ο Μίλτος στα 16 του, ήδη, άρχισε να γράφει δικά του τραγούδια αλλά και να συνθέτει μουσική σε στίχους άλλων. Ως σήμερα έχει συνθέσει πάνω από 100 τραγούδια, ενώ έχει υπάρξει η ψυχή πολλών μουσικών σχημάτων. Η Ξένια, από την άλλη έρχεται σε επαφή με τη μουσική πρώτη φορά σε φιλαρμονική του νησιού, συνεχίζεται παράλληλα με τις σπουδές της στον Κλασσικό και Σύγχρονο χορό και ωριμάζει με την ενασχόλησή της με το τραγούδι.

Αυτοί οι 2 μουσικοί αγαπήθηκαν λόγω της αμοιβαίας αγάπης τους για τη μουσική. Αλησμόνητο είναι ένα video τους στην Ι.Μ. Παντοκράτορα στο Γαστούρι, όπου a Cappella αποδίδουν μελωδική τους διασκευή των 5 πρώτων στίχων από τα «Εκατόλογα της αγάπης», που ετοίμασαν τότε για την παρουσίαση του βιβλίου «Τα τραγούδια της Κέρκυρας» του Στ. Πουλημένου. Εκεί μέσα στη φύση, στην απόλυτη ησυχία του μοναστηριού, ακούστηκαν οι φωνές τους να τραγουδούν λόγια αγάπης, λόγια παράδοσης, της Κερκυραϊκής υπαίθρου.

Με αφορμή τη συγκεκριμένη συνεργασία, η απόφαση έχει παρθεί και οι «Δυο Λαλούν» έχουν ήδη αρχίσει να δουλεύουν εκ νέου τις διασκευές τους σε Παραδοσιακά Κερκυραϊκά τραγούδια. Το στούντιο ηχογράφησης ανυπομονεί, μαζί κι εμείς… Όσο για το μωρό τους; Κι αυτό είναι έτοιμο να μπει στο στούντιο, αν σκεφτεί κανείς ότι με γονίδια από τους 2 αυτούς εξαίρετους μουσικούς, σίγουρα σιγοτραγουδά ήδη το «Γλυκοχαράζει, αλλά δεν με πειράζει». Από τις ωραιότερες στιγμές τους ήταν όταν έπαιξαν σε κάποιες επιλεγμένες εμφανίσεις και οι 3 επί σκηνής, αφού η Ξένια εκείνη την εποχή ήταν έγκυος. Επίσης, όπως θυμάται κι εκείνη «η μεγαλύτερη συγκίνηση ήταν όταν ανεβάσαμε το παιδί μας, 9 μηνών στη σκηνή, αναγκαστικά γιατί έκλαιγε και με ζητούσε. Τελικά μας “συνόδευσε” άψογα στα φωνητικά και στα κρουστά»!

Όταν καμιά φορά αναπολούν παλαιότερα, όταν ήταν οι 2 τους ακόμη, αυτό που πάντα θυμούνται -όπως λένε- ήταν ότι από κάπου έπαιζε μουσική. Όπως κάθε γνήσιος μουσικός, είναι το μέσον τους να εκφράζονται, να αντιδρούν, να αγαπούν. Όπως λέει ο Μίλτος χαρακτηριστικά «ό,τι και να γίνει, εγώ απλά θα συνεχίσω να συνθέτω». Όπως για παράδειγμα στην καραντίνα, οι «Δυο Λαλούν» συνέχισαν να τραγουδούν, κάθε μέρα από το μπαλκόνι τους. Η απομόνωση, άλλωστε, διαχρονικά θεωρείται ως πηγή έμπνευσης. «Σπίτι μου σπιτάκι μου», «Θα κάτσω σπίτι»… Ή διασκεύαζαν τραγούδια, όπως το αγαπημένο «Απόψε λέω να κάνουμε κομπρέσες με Dettol», πάντα χρησιμοποιώντας το hashtag #MusicIsTheCure, σε μια προσπάθεια να ξορκίσουν το φόβο και τη θλίψη με το γέλιο και τη μουσική. Αυτοί είναι οι γνήσιοι καλλιτέχνες, τι να πει κανείς…

Οι «Δυο Λαλούν» είναι αυτοί οι άνθρωποι, αυτά τα παιδιά που γίνονται ένα με το κοινό τους, μέσα από την τέχνη τους. Το αγαπούν αυτό που κάνουν και πραγματικά -όσο κοινότυπο κι αν ακούγεται, είναι ακριβώς αυτό- ο κόσμος το εισπράττει. Δίνουν ζωή σε τραγούδια παλιά, πολύ παλιά, μουσικές με τις οποίες έχουμε μεγαλώσει και τις ακούγαμε σε ταξίδια οικογενειακά στο κασετόφωνο του αυτοκινήτου του μπαμπά. Ρετρό λαϊκά, νέο κύμα, ρεμπέτικα, έντεχνα Ελληνικά αλλά και κομμάτια διεθνούς ρεπερτορίου, διαλεγμένα ωστόσο, ένα-ένα. Αυτά «σκαλίζουν» και φτιάχνουν προγράμματα υπέροχα, με τον κόσμο να χαμογελάει ενώ τους ακούει. Ναι, πραγματικά! Παρατηρήστε το την επόμενη φορά που θα τους ακούσετε.

Θα μπορούσαμε να γράψουμε πολλά για τους «Δυο Λαλούν» όχι επειδή αρέσουν σε εμάς, αλλά επειδή πραγματικά η πορεία τους μουσικά είναι αξιόλογη. Όπως όταν συμμετείχαν στο Φεστιβάλ Διεθνούς Μουσικής Stadtwalthaus στη Γερμανία, όπου δεν ξέρω ποιος πραγματικά το απόλαυσε πιο πολύ… Οι «Δυο Λαλούν» ή το κοινό τους! Δημιουργήθηκε μια πολύ όμορφη χημεία, γεμάτη αξέχαστα συναισθήματα. Ή όταν επιμελήθηκαν και παρουσίασαν μια συναυλία-αφιέρωμα στο Μάνο Ελευθερίου, στο Πολύτεχνο, ή όταν συμμετείχαν σε τόσες συναυλίες και αφιερώματα στο Μίκη Θεοδωράκη. Και τόσα άλλα. Αξίζει όμως να αναφέρουμε τη συνεργασία του Μίλτου Σελλά με το Μανώλη Μητσιά στο άλμπουμ του τελευταίου «Ένα τσιγάρο κι ένας κλέφτης», το 2008. Μάλιστα, ήταν εξαιρετική στιγμή όταν τους απολαύσαμε μαζί, επί σκηνής στο Δημοτικό Θέατρο, το 2020. Το Μανώλη Μητσιά να ερμηνεύει και το Μίλτο Σελλά στο πιάνο. Και βεβαίως, δεν μπορούμε να παραλείψουμε να αναφέρουμε τη συνεργασία του Μίλτου με τον Γιώργο Νταλάρα, το 2009, στον δίσκο «Γι’ αυτό υπάρχουνε οι φίλοι». Ένας δίσκος που γνώρισε εξαιρετική επιτυχία, με 15 τραγούδια επιλεγμένα, με προσοχή και φροντίδα. Όπως ακριβώς είναι και η μουσική του Μίλτου Σελλά.

Για όσους ξέρουν, το project τους «2 laloon» έχει γνωρίσει μεγάλη επιτυχία τα τελευταία χρόνια, καθώς με meraki, ο Μίλτος και η Ξένια ετοιμάζουν ένα πρόγραμμα με καλή ελληνική και ξένη μουσική, που απευθύνεται σε επισκέπτες του νησιού μας, από άλλες χώρες. Έχουν παίξει σε ξενοδοχεία, βίλες αλλά και privé parties, επιλέγοντας κάθε φορά ένα-ένα τα κομμάτια, ανάλογα με την περίσταση, το κοινό και την εποχή. Τα μουσικά στοιχεία που συνδυάζονται είναι πολλά, το αποτέλεσμα ωστόσο, χαρακτηρίζεται από ένα ενιαίο μελωδικό «χρώμα». Που είναι και ο στόχος του project.   

Ο Μίλτος και η Ξένια είναι γνήσιοι Κερκυραίοι μουσικοί που απολαμβάνουν να διαχειρίζονται μουσικά το χτες και το σήμερα, ανιχνεύοντας τις νότες του αύριο, με σεβασμό στην παράδοση και βαθύ αίσθημα ευθύνης όταν αυτοσχεδιάζουν και διασκευάζουν.

Αναρωτιόμαστε, απλά, πόσο γρήγορα οι «Δυο Λαλούν» θα γίνουν … «Τρεις Λαλούν». Γονίδια, γαρ!

Μπορείτε να ακολουθήσετε τους “Δυο Λαλούν” στo Facebook Δυο Λαλούν. Για να ενημερώνεστε για τα νέα σχέδιά τους και τις προσεχείς εμφανίσεις τους!