Η Κέρκυρα του Νίκου Παργινού

Οι… πολίτες Κέρκυρας αποκαλύπτουν τη ματιά τους για τον τόπο τους μέσα από 10 Q & A.

Επιμέλεια: Ζιζή Πατέλη

WHO IS WHO: Ο ΝΙΚΟΣ ΠΑΡΓΙΝΟΣ γεννήθηκε στην Κέρκυρα το 1971. Σπούδασε στο Τμήμα Μηχανολόγων & Αεροναυπηγών Μηχανικών της Πολυτεχνικής Σχολής του Πανεπιστημίου Πατρών. Έχει γράψει τα μυθιστορήματα ΚΡΕΜΑΛΑ (2005), ΜΕ ΤΟΝ ΕΡΩΤΑ ΠΕΡΝΑΕΙ Ο ΚΑΙΡΟΣ ΜΕ ΤΟΝ ΚΑΙΡΟ ΠΕΡΝΑΕΙ Ο ΕΡΩΤΑΣ (2009), ΤΟ ΤΑΓΜΑ ΤΗΣ ΕΛΠΙΔΑΣ (2011), Ο ΚΑΝΟΝΑΣ ΤΗΣ ΟΡΘΗΣ ΓΩΝΙΑΣ (2014), ΤΟ ΣΤΑΥΡΟΔΡΟΜΙ ΤΩΝ ΗΡΩΩΝ (2019), ΤΟ ΝΗΣΙ ΤΗΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ (2022), ΤΟ ΧΑΜΙΝΙ ΤΗΣ ΟΒΡΙΑΚΗΣ (2023) τη συλλογή διηγημάτων Ο ΣΚΑΛΙΣΤΗΣ ΤΩΝ ΜΠΑΣΤΟΥΝΙΩΝ (2016) και το αφήγημα ΦΑΡΟΣ ΖΩΗΣ (2017). Ζει μόνιμα στην Κέρκυρα, είναι παντρεμένος κι έχει μια κόρη κι ένα γιο.

›1. Τα 3 πράγματα που δεν θα άλλαζες ποτέ στην Κέρκυρα…

Δεν θα άλλαζα με τίποτα τη μαγεία που εκπέμπει ο τόπος μας. Την αρχιτεκτονική του, την παράδοσή του, την ιστορία του. Τον τρόπο με τον οποίο το Ιόνιο φως αναδεικνύει την απαράμιλλη ομορφιά του, τα λαμπερά χρώματα της υπέροχης φύσης που τον κατακλύζει, τη στρατηγική του θέση στο χάρτη και στον κόσμο, το ιδανικό σχήμα και το μέγεθός του. Δεν θα άλλαζα όλα αυτά που μας έφεραν ως εδώ και οφείλουμε να σεβαστούμε για να πάμε παραπέρα.

›2. Ο αγαπημένος σου ήχος στο νησί;

Η ταυτότητα του Νησιού μας είναι συνυφασμένη με τη θάλασσα, λατρεύω τον ήχο των κυμάτων, αλλά και το παιχνίδισμα των φύλλων του Κερκυραϊκού ελαιώνα στο κάλεσμα του ανέμου. Λατρεύω επίσης τις μελωδίες των φιλαρμονικών μας τη Μεγάλη Εβδομάδα.

›3. Ποιος θα ταίριαζε να γράψει το soundtrack της Κέρκυρας;

Έχει ήδη γραφτεί. Η Κέρκυρα ζει και αναπνέει μέσα από τα μεγάλα και παγκόσμια έργα των Κερκυραίων Μουσικών και της Επτανησιακής Σχολής, όχι μόνο τα γνωστά αλλά ακόμα κι εκείνα που δεν έχουμε εξερευνήσει κι αναδείξει όσο θα έπρεπε. Μέσα από τις μελωδίες του Μάντζαρου, του Σαμάρα, του Ξύνδα ξεδιπλώνεται ένα υπέροχο άρωμα, ένα μεγαλείο, μια αρχοντιά που έχει ως αφετηρία τον ίδιο τον τόπο μας.

›4. Ποιο είναι το πρώτο πράγμα που θα έκανες αν ήσουν δήμαρχος για μια μέρα;

Θα φρόντιζα αυτό το πρώτο πράγμα που θα επέλεγα να πράξω, να μην ήταν και το τελευταίο. Θα τελείωνα αυτό που άρχισα, ακόμα κι εκείνη την ίδια μέρα. Αυτό είναι που μας λείπει κιόλας. Μάθαμε να αρχίζουμε με φανφάρες πολλά και διάφορα και να μην φτάνει σχεδόν τίποτα στο τέλος του. Να μην μας φθάνει ο χρόνος, η μέρα, η θητεία. Ποιο θα ήταν αυτό το κάτι; Μάλλον θα έκλεινα για μια μέρα τα σχολεία και θα συναντούσα τους μαθητές του Νησιού. Όλους τους. Θα τους άκουγα. Όλα τα σχολεία της Κέρκυρας. Θα αντίκριζα κατά πρόσωπο, όχι τους ψηφοφόρους που με επέλεξαν με την ψήφο τους, αλλά όλους εκείνους που οφείλουμε να τους παραδώσουμε τον τόπο που διαχειριζόμαστε καλύτερο από ό,τι τον βρήκαμε. Θα έδινα σε εκείνους το λόγο. Θα αντίκριζα το ιστορικό μου χρέος στα μάτια τους. Εκείνων τις ελπίδες και τα όνειρα δεν θα ήθελα να διαψεύσω.

›5. Τι είναι αυτό που κάνει κάποιον Κερκυραίο;

Η αγάπη για όλα όσα πρεσβεύει ετούτο το Νησί που ίσως τα ξεχάσαμε στην πορεία. Ο σεβασμός στην ιστορία, την παράδοση, στο πλούσιο περιβάλλον του. Η έμφυτη αρχοντιά που δεν είναι αποτέλεσμα πλούτου ή ονόματος, αλλά πηγάζει μέσα από την απλότητα, τη φινέτσα που δεν θέλει τρόπο, την ευγένεια που δεν είναι επίπλαστη κι επιτηδευμένη, αλλά συνυφασμένη με την αβρότητα, τη λεπτότητα, το πηγαίο και καυστικό χιούμορ, τον αυτοσαρκασμό, την ενσυναίσθηση για το συνάνθρωπο, την απλόχερη διάθεση φιλοξενίας και φιλανθρωπίας, τη γνώση, την παιδεία που αρμόζει στους κατοίκους αυτού του Νησιού με την τεράστια πολιτιστική κληρονομιά.

›6. Ποιο είναι το καλύτερο μέρος για να απομονωθείς;

Όσο και να θέλεις, στην Κέρκυρα δεν μπορείς να απομονωθείς, ειδικά το καλοκαίρι που γεμίζει από επισκέπτες. Το χειμώνα έχω τα ιδιαίτερα σημεία που χρησιμοποιώ, προτιμώ όμως να μην τα αποκαλύψω. Για μένα πάντως, η παραγωγική μοναξιά βρίσκει θέση στον ιδιαίτερο προσωπικό χώρο μου, στο σπίτι μου, που χάνομαι και απομονώνομαι ακόμα κι όταν τριγύρω γίνεται χαλασμός Κυρίου.

›7. Τι σου λείπει από την Κέρκυρα της παιδικής σου ηλικίας;

Τα αρώματα, οι μυρωδιές εκείνων των χρόνων. Το άπλετο και διάφανο φως και το πως αντανακλούσε εκείνο πάνω στην απλή καθημερινότητά μας. Οι διαπροσωπικές σχέσεις των ανθρώπων που δεν είχαν αλλοτριωθεί ανεπανόρθωτα από την επέλαση της τεχνολογίας κι έμοιαζαν αυθεντικές και γνήσιες. Οι αφηγήσεις και οι ιστορίες των γερόντων στα χωριά που τις ακούγαμε με ορθάνοικτα μάτια κι αυτιά, η μαγεία των παραδόσεων και των μυστικών της. Η απλοϊκή ζωή μας που τρεφόταν κυρίως με όνειρα και ελπίδες. Η ευτυχία που βιώναμε, όχι μέσα από όλα εκείνα τα λίγα που διαθέταμε, αλλά μέσα από όλα εκείνα τα πολλά που δεν μας έλειπαν.

›8. Η καλύτερη θέα στο νησί;

Πάντα με σαγήνευε η θέα του Νησιού από τον Παντοκράτορα. Η αίσθηση πως πατάς στην ψηλότερη κορφή του Νησιού κι αντικρίζεις τη θέα του από εκείνο το ιδιαίτερο σημείο. Που μπορείς και βλέπεις το βορειότερο και νοτιότερο άκρο του, όλη την απλωσιά του, που μπορείς με μια αγκαλιά να το κάνεις δικό σου.

›9. Τι θα πρωτοέδειχνες στην Κέρκυρα σε ένα ξένο καλεσμένο σου;

Την Παλιά Πόλη και τα καντούνια της. Θα τον ξεναγούσα στις μυρωδιές του Καμπιέλου, τα σοκάκια και την αρχιτεκτονική της Παλιάς Πόλης. Ιδανικά θα ήθελα να τον ξεναγήσω στο Νέο Φρούριο, στις επάλξεις του, εκεί που γράφτηκαν λαμπρές στιγμές της ιστορίας αλλά και στην Παλιά Περίθεια, όπου ξεδιπλώνεται η μαγεία των μεσογειακών γραφικών χωριών του τόπου μας.

›10. Η αγαπημένη σου Κερκυραϊκή λέξη/φράση!

Βουρδούγιο…Μανέστρα…και Όρσε σου ορέ (αυτά που κατακλύζουν και την καθημερινότητά μας με όσα αντικρίζουμε δυστυχώς στα νησί. Μέσα σε τρεις λέξεις κρύβεται δυστυχώς ολόκληρη άποψη και φιλοσοφία για όλα όσα μας κάνουν το βίο αβίωτο)

Για να δείτε περισσότερες συνεντεύξεις της στήλης My Land Rules, πατήστε ΕΔΩ