Μια, σαν σήμερα, στιγμή της κερκυραϊκής διαχρονικότητας, μέσα από 160 λέξεις.
Επιμέλεια: Ηλίας Αλεξόπουλος
ΜΕΤΑ ΤΟ ΠΕΡΑΣΜΑ της Κέρκυρας στα χέρια τους, οι Γάλλοι φυτεύουν στην πλατεία το «δέντρο της ελευθερίας». Επρόκειτο για έναν, κατ’ εκδοχή, μικρό πλάτανο, στολισμένο με κορδέλες στα χρώματα της γαλλικής επανάστασης (πράσινο, κόκκινο, λευκό), σε συμβολισμό –κατά παλαιότερη παράδοσή τους- της ελευθερίας που επερχόταν και των αξιών που υπόσχονταν στα Ιόνια (Σύνταγμα, ειρήνη, ανεξιθρησκεία, αυτοδιοίκηση κ.λπ.). Το δε όλον πλαισίωναν εορταστικές εκδηλώσεις (ποιήματα, λόγοι, τραγούδια), στο πλαίσιο των οποίων εψάλη και ο «Θούριος» του Ρήγα. Περιγραφή, πλην της ακριβούς ημερομηνίας (άλλες πηγές μιλούν για 1/7), προσφέρει ο Αρλιώτης: έπαρση σημαίας (Φρούριο – Μανδρακίνα), κανονιοβολισμοί, συγκέντρωση αρχών και κόσμου (παρουσία του στρατηγού Gentili και του Γάλλου ναυάρχου), λόγοι του κόμη, Σπυρίδωνος Θεοτόκη και του ιατρού, Αντώνιου Μαρούλη και, τέλος, «διάφοροι χοροί γύρω από το δέντρο, μια μουριά (σ.σ. έτερη εκδοχή) που φυτεύτηκε εκεί πρόσκαιρα». Ιστορικά, το πρώτο «δέντρο της ελευθερίας» φυτεύτηκε το 1790 στο Σαιν Γκενάν απ’ τον εφημέριο της κοινότητας. Άρεσε, υιοθετήθηκε. Σύντομα στη Γαλλία έστεκαν πάνω από 60.000 «δέντρα».
• Με βάση το παλαιό (ιουλιανό) ημερολόγιο, που ίσχυε στην Ελλάδα έως το 1923 (16/2).