8/7/1797: Καίγεται το libro d’ oro

Μια, σαν σήμερα, στιγμή της κερκυραϊκής διαχρονικότητας, μέσα από 160 λέξεις.

Επιμέλεια: Ηλίας Αλεξόπουλος

ΣΤΟΝ ΑΠΟΗΧΟ του φυτέματος του «δέντρου της ελευθερίας» (5/7) και της, στο περιθώριο των εκδηλώσεων, καύσης της ενετικής σημαίας, την επομένη (6/6) υπεγράφη, κατόπιν αναφοράς του στρατηγού Gentili στο Δημαρχείο, απόφαση, όπως καεί η «χρυσή βίβλος» (libro d’ oro, απ’ το 1572 καταγραφή ευγενών οικογενειών) και καταστραφούν τα οικόσημα και τα εμβλήματα του παλαιού καθεστώτος. Προϊόν αιτήματος του λαού και δη των χωρικών. Κατά τον Γασπαρινάτο, μετά την έκδοση της σχετικής προκήρυξης, «το χρυσό βιβλίο και οι περγαμηνές των προνομίων, ρίχτηκαν στη φωτιά. Πλήθος δε κόσμου, με επικεφαλής τους νόθους των ευγενών, γύριζε παντού με σκάλες στους ώμους και κατέστρεφε τους λέοντες και τα σύμβολα της αριστοκρατίας». Η τελετουργική καύση έγινε, κατά τις πηγές, στις 8/7. Δίχως να λείψουν τα… αντίποινα: το ξερίζωμα του «δέντρου της ελευθερίας», το ίδιο κιόλας βράδυ. Με τη Δημαρχεία να επικηρύσσει τους δράστες με το ποσό των 500 τάλιρων (επρόκειτο να συγκεντρωθούν με έρανο) και τον πρωτοπαπαδικό αφορισμό τους. Ένοχοι, πάντως, δε μαρτυρείται να εντοπίστηκαν…

• Με βάση το παλαιό (ιουλιανό) ημερολόγιο, που ίσχυε στην Ελλάδα έως το 1923 (16/2).