12/7/1827: Το ουκάζιο παραίτησης Καποδίστρια

Μια, σαν σήμερα, στιγμή της κερκυραϊκής διαχρονικότητας, μέσα σε 160 λέξεις.

Επιμέλεια: Ηλίας Αλεξόπουλος

ΔΗΜΟΣΙΕΥΕΤΑΙ το «αυτοκρατορικό Ουκάζιο» (διάταγμα) του Τσάρου, Νικολάου Α’ της Ρωσίας, με το οποίο γίνεται, τελικώς, αποδεκτή η παραίτηση του Ιωάννη Καποδίστρια από «πάσα ρωσσική υπηρεσία και προηγούμενη σχέση ή υποχρέωση», προκειμένου να αναλάβει τη διακυβέρνηση του νεοσύστατου ελληνικού Κράτους, μετά την εκλογή του απ’ την Γ’ Εθνοσυνέλευση της Τροιζήνας (30/3). Είχαν προηγηθεί τέσσερις ανεπιτυχείς εκκλήσεις του, δεδομένου, σημειώνει ο Αν. Γούδας, ότι άπαντες στην Αγ. Πετρούπολη «προέτρεπον αυτόν να μείνη παρ’ αυτοίς. Η πρώην Αυτοκράτειρ μάλιστα, εξώρκιζεν αυτόν να μη απέλθη διότι θ’ απωλεσθή αδίκως. Αλλ’ ο μέγας πατριώτης απήντησεν: “Έζησα ικανώς, ας θυσιώσω το γεροντικόν σαρκίον μου υπέρ της πατρίδος”…» Αρνούμενος, μάλιστα, ν’ αποδεχτεί προσφερόμενη, ισόβια σύνταξη 60.000 φράγκων, «φρονίμως σκεπτόμενος, θέλων να έχη πλήρη ανεξαρτησίαν… Και ο Νικόλαος, θαυμάσας την αφιλοχρηματίαν του ανδρόν, εδικαίωσεν αυτόν» (Τρ. Ευαγγελίδης). Ο Καποδίστριας είχε ενταχθεί στη ρωσική διπλωματία το 1808 – ‘09, κατόπιν πρόσκλησης του Κόμη, Νικολάου Πέτροβιτς Ρουμιάντσεφ (τότε επικεφαλής Υπ. Εξωτερικών). Διατελώντας αρχικά –κι επί διετία- κρατικός σύμβουλος του Υπουργείου.

• Με βάση το παλαιό (ιουλιανό) ημερολόγιο, που ίσχυε στην Ελλάδα έως το 1923 (16/2).