Μια, σαν σήμερα, στιγμή της κερκυραϊκής διαχρονικότητας, μέσα από 160 λέξεις.
Επιμέλεια: Ηλίας Αλεξόπουλος
ΠΕΡΙΠΟΥ τρεις εβδομάδες μετά την εμφάνιση του τουρκικού στόλου στο στενό της Κασσιόπης και τη σταδιακή αποβίβαση – προώθησή τους, αρχίζουν οι επιθέσεις για την κατάληψη του Φρουρίου (7ος Ενετο-τουρκικός πόλεμος). Η πρώτη αποκρούεται. Και η επομένη (14/7), κοντά στο Μαντούκι. Αλλά… το έργο, μόλις άρχιζε. Στις 18, ομάδες τουρκικού ιππικού πλησιάζουν το λόγο Αβράμη και κανονιοβολούν απ’ το Κεφαλομάντουκο. Εντέλει, οι λόγοι Αβράμη και Σωτήρος «πέφτουν» μετά από τριήμερες μάχες Δαλματών και Γερμανών υπερασπιστών με επίλεκτες δυνάμεις του Janun Hogià, ενώ, παράλληλα, οι Τούρκοι καταλαμβάνουν πλήρως το Μαντούκι. Πεπεισμένοι ότι οι αμυνόμενοι έχουν φθάσει στα όριά τους, οι Τούρκοι αποστέλλουν πρεσβεία προτείνοντας παράδοση (24/7). Όμως, Schulenburg (Αρχιστράτηγος) και Da Mosto (Γεν. Προβλεπτής) μεταφέρουν στον Τούρκο διοικητή, Mohamed Cossa, μία απάντηση: «Θα σας στείλουμε τα κλειδιά της πόλεως δεμένα στις οβίδες των κανονιών!» Η τουρκική απάντηση (26/7); Γενική επίθεση στις οχυρώσεις. Οι αμυνόμενοι αντέχουν. Και περιμένουν ενισχύσεις. Θα έφθαναν απ’ τις 30/7: πέντε πλοία, 1500 άνδρες. Μπαίναμε πλέον, στον μεγάλο Αύγουστο…
• Με βάση το παλαιό (ιουλιανό) ημερολόγιο, που ίσχυσε στην Ελλάδα έως το 1923 (16/2).