Δέκα alternative παραλίες – διαμαντάκια του νησιού, πέρα απ’ τα συνηθισμένα
Επιμέλεια: Ηλίας Αλεξόπουλος
ΔΡΑΣΤΗΣ (Ακρωτήρι)
Το… αδελφάκι του Canal d’ Amour! Eικόνα carte postal, με γαλανά νερά, απόκοσμους, ιζηματογενείς σχηματισμούς και αργιλώδη βράχια (κατά μήκος της «γραμμής» Σιδάρι – Αγ. Στέφανος), σαν βράχος μεσοπέλαγος πλαισιωμένος από μικρότερες νησίδες με πράσινες πινελιές. Βόρεια, μετά τους Περουλάδες (38 χλμ. απ’ την πόλη), με θέα τα Διαπόντια. Δύσβατη άφιξη (χρήσιμο το jeep, αλλιώς ποδαράτα ή προσέγγιση από θαλάσσης), φροντίστε να είστε εκεί στο ηλιοβασίλεμα. Μαγεία…
ΣΥΚΗ
Μικρών διαστάσεων, βορράς, κατά μήκους του παραλιακού Κασσιόπης – Αχαράβης (λίγο πριν το χωριό του Απραού και την παραλία Καλαμάκι – τα πιο κοντινά εστιατόρια και markets βρίσκονται στην Κασσιόπη). Δίχως οργανωμένο τουριστικό εξοπλισμό, ελεύθερη, ανεπιτήδευτη, δίχως ανθρώπινη παρέμβαση. «Ησυχαστήριο» περιτριγυρισμένο από πλούσια βλάστηση (φθάνει, σχεδόν, στη θάλασσα), με λευκό βότσαλο και νερά – κρύσταλλο, που σας επιτρέπουν να δείτε τον βυθό.
ΚΑΜΙΝΑΚΙ
Βορειοανατολικά, προς Κασσιόπη, 22 χλμ. απ’ την πόλη – αν και με κάπως δύσκολη πρόσβαση (σε απόσταση από τον κεντρικό δρόμο και, καθ’ οδόν προς παραλία, αρκετές στροφές). Μικρή, με λευκό βότσαλο, καθαρά νερά και θέα – βάθος την πόλη της Κέρκυρας και την αλβανική ακτογραμμή, ιδανική για οικογένειες και ήρεμες «αποδράσεις», με (μετρημένα, αλλά εξαιρετικά) ταβερνάκια που προσφέρουν παραδοσιακά πιάτα και φρέσκο ψάρι. Προσφέρεται και για θαλάσσια σπορ – ενοικίαση σκαφών.
ΑΥΛΑΚΙ
Μικρός όρμος, με ιδιαίτερη ομορφιά, «άγρια», απ’ αυτές που συχνά θα βρεις στον κερκυραϊκό βορρά (θέα, Αλβανία). Λίγο μετά την Κασσιόπη (36 χλμ. απ’ την πόλη), φθάνεις μέσω «γυριστού» δρόμου (του Αγ. Στεφάνου), που θέλει λίγη προσοχή. Βοτσαλωτή, με νερά – αλφάδι, αρκετή ρηχή (ό,τι πρέπει για παιδιά), μπορείτε να τη συνδυάσετε με μια επίσκεψη στην (κοντινή) λίμνη, Άκολη. Αρκετά οργανωμένη. Ξαπλώστρες σ’ ένα «κομμάτι» της, summer sports, ενοικιάσεις καϊκιών, δύο ταβέρνες.
ΣΤΕΛΑΡΙ
Το λιγότερο γνωστό (π.χ. σε σχέση με Χωμό) must της περιοχής Παλαιοκαστρίτσα – Λιαπάδες, όπου, συνολικά, δεσπόζει η Ροβινιά. Ιταλός ο… νονός, απ’ το Stella, που πα’ να πει «αστέρι». Γιατί, λέει, το βράδυ φωτίζεται μόνο απ’ το φως των αστεριών (και, άντε, λίγο απ’ τα μακρινά φώτα της Παλαιοκαστρίτσας). Ειδυλλιακή, ανέγγιχτη, με βότσαλο, άμμο και μεγαλοπρεπή ψηλά βράχια, φθάνεις (επίσης) μόνο δια θαλάσσης (από Παλαιοκαστρίτσα). Άρα, είπαμε: εξοπλιστείτε εγκαίρως…
ΚΑΣΤΕΛΛΙ
Κι αυτή στα… πέριξ των προηγούμενων (sorry, αλλά το ‘χει η περιοχή). Λευκή άμμος, γαλαζοπράσινα νερά (και σχεδόν διάφανα κοντά στην παραλία), στη βάση του ορεινού όγκου του Αγγελόκαστρου, με τη βραχώδη ασβεστολιθική σύσταση αιώνων κι αιώνων. Η πρόσβαση γίνεται μόνο πλωτά (από Παλαιοκαστρίτσα / λιμάνι Αλύπας ή Άη Γιώργο Πάγων) ή, αν είστε της… ορειβασίας, με κάθοδο από τα βράχια. Στην ουσία πρόκειται για δύο (δίδυμες) μικρές παραλίες (Καστέλλι και Μικρό Καστέλλι).
ΛΙΜΝΙ – ΛΙΟΔΩΡΟΣ
Ροβινιά, Χωμοί, Στελάρι, Καστέλλι, Λίμνη. Η συνέχεια της… γραμμής (Παλαιοκαστρίτσα – Λιαπάδες) και των super ερημικών παραλιών, με πρόσβαση από θαλάσσης (και μόνο με καθοδήγηση, μερικώς μ’ αμάξι ή ποδήλατο –στροφή σε… μυστικό, δίχως σήμανση, στενό στο δρόμο προς παραλία Λιαπάδων και κατόπιν «ποδαράτο» σε χωματόδρομο κι ελαιώνες). Σχήμα – ισθμού, λεία βότσαλα, υπέροχη θέα. Κοντά, ο εξίσου υπέροχος Ηλιόδωρος (Λιόδωρος). Μια χαραμάδα γης μέσα στη θάλασσα…
ΓΥΑΛΙ
Δυσκολοπρόσιτη (μεγάλη προσοχή στις απαιτούμενες… μικρο-ορειβασίες), αλλά εντυπωσιακή. Η νοτιότερη της γραμμής που ξεκινά από Λιαπάδες, προς Γιαννάδες πια. Απ’ τη μια το βαθυγάλαζο, απ’ την άλλη, οι κατάφυτοι ορεινοί όγκοι προαιώνιων ψαμμιτών – μαργών (που χαρίζουν στην παραλία ένα μοναδικό σχήμα μισοφέγγαρου) κι ενδιάμεσα, μικρή «λωρίδα» λευκόχρυσης άμμου, με διάσπαρτα κομμάτια βράχων. Aggressive ομορφάδα, προσεγγίσιμη και με σκάφος απ’ τους (κοντινούς) Έρμονες.
MEΓΑΣ ΧΟΡΟΣ
Σαράντα δύο χλμ. απ’ την πόλη, στη νοτιοδυτική ακτογραμμή του νησιού, αγαπημένη παραλία όσων αρέσκονται σε παρθένες αμμουδιές, μοναδική ηρεμία κι ελεύθερο camping (ούτε ταβέρνες, ούτε ξαπλώστρες, ούτε τίποτα). «Χρυσή άμμος» 3 χλμ., πεντακάθαρα νερά και τα… δελφίνια, που, όπως λέν’ οι ντόπιοι, «συχνά χορεύουν στα νερά». Εξ ου και τ’ όνομα. Λίγο ψάξιμο, μόνο, στην πρόσβαση: εθνική Λευκίμμης, προς λιμάνι, δεξιά στη διασταύρωση για Περιβόλι. Anyway, φθάνοντας Κρητικά, ρωτήστε.
ΚΑΝΟΥΛΑ
H νοτιότερη παραλία του νησιού – 3 χλμ. απ’ τον… ακριτικό Κάβο (πιο κάτω, μόνο οι… Παξοί)! Δύσκολη πρόσβαση, λόγω του κακοτράχαλου δρόμου (αν έχετε jeep, είστε ok˙ αλλιώς, ξανασκεφθείτε το), αλλά, αν φθάσετε, η παραλία σας αποζημιώνει, δίχως δεύτερη κουβέντα. Μεγάλη, αμμουδερή, με την ομορφιά της παρθενίας, δίχως ίχνη τουριστικής ανάπτυξης (γι’ αυτό, πριν, γεμίστε προμήθειες από Κάβο ή Σπαρτερά), ενδείκνυται για… απομονωμένες βουτιές, ακόμη και σε high season.