Η βραδιά που η «Μάντζαρος» τίμησε τον Κερκυραϊκό Προσκοπισμό

Με εξαιρετική επιτυχία η συναυλία της Μπαντίνας των «Μπλε», τιμητική πλακέτα στον Περιφερειακό Έφορο Προσκόπων, Κώστα Καραμπάτσο.

ΟΛΑ ΕΓΙΝΑΝ ως έπρεπε. Και η πρώτη συναυλία της Μπαντίνας της Φ.Ε. «Μάντζαρος», κατά την περίοδο της πανδημίας, έφερε άξια τον τίτλο που απαξάπαντες ‘μολόγησαν μετά το τελευταίο χειροκρότημα: «Ήταν μια υπέροχη βραδιά…».

ΗΤΑΝ, πράγματι. Μια βραδιά γεμάτη απ’ τις εξαίσιες μελωδίες ενός Beethoven, ενός del Borgo, ενός Pachelbel (αλλά κι ενός Piovani, Morricone, Williams…). Με ορατούς τους (αόρατους) κόκκους αδημονίας για ένα, μετά από μήνες, χειροκρότημα. Αλλά και την ιδιαίτερη συγκίνηση που «πότιζε» το χώρο του Προσκοπείου, δεδομένου του χαρακτήρα της εμφάνισης…

ΜΙΑ ΤΙΜΗ. Στον κερκυραϊκό Προσκοπισμό (εξ ου και η εκτενής παρουσία Προσκόπων στο κοινό). Τη μεγάλη διαδρομή, την ιστορία, την παράδοση, τη μακρά του προσφορά. Και ειδικά, αυτού: του αιώνιου, Σπύρου Μπάνου. Του εμβληματικού πιονέρου, του «δασκάλου», του ανθρώπου. Του αείμνηστου Προσκόπου κι ευεργέτη της «Μαντζάρου»…

ΜΟΥΣΙΚΑ, υπό την άρτια, πάντα, διεύθυνση του Σπύρου Ρουβά, αποτυπώθηκε με τη (διπλή) εκτέλεση του υπεραιωνόβιου (1914) προσκοπικού Ύμνου: «Με καρδιά από τόλμη», του Κωνσταντίνου Λυκόρτα. Θεσμικά, με την, στο περιθώριο, απονομή τιμητικής πλακέτας, απ’ τον πρόεδρο της Φ.Ε.Μ., Ιωάννη Τριβυζά, στον Περιφερειακό Έφορο Προσκόπων, Κώστα Καραμπάτσο. Την ανταπόδοση, με το αναμνηστικό της επετείου των 110 ετών απ’ την προσκοπική startline. Το σέβας όλων εις μνήμην Σπύρου Μπάνου και τα θερμά ένθεν κακείθεν λόγια, που ένα πράγμα επιβεβαίωσαν: πως οι παραδοσιακά άρρηκτες σχέσεις που συνδέουν Φ.Ε.Μ. και Κερκυραίους Προσκόπους, παραμένουν αναλλοίωτες κι ακμαίες.

ΛΙΓΟ μετά το τέλος της βραδιάς, ο πρόεδρος των «Μπλε», εκ μέρους του Δ.Σ. εξέφρασε τις θερμές του ευχαριστίες κατ’ αρχήν «στους μικρούς μουσικούς της Μπαντίνας μας, οι οποίοι έδωσαν τον καλύτερο τους εαυτό, σε συνθήκες μη κανονικές». Και τέλος, στο κοινό της Φιλαρμονικής. «Το οποίο», είπε, «για άλλη μια φορά, στάθηκε κοντά μας, με απόλυτο σεβασμό στα μέτρα προστασίας από την πανδημία του κορωνοϊού, αποτελώντας τον αμέριστο αρωγό και στήριγμα μας, σε κάθε δράση μας και σε κάθε πρωτοβουλία μας. Με στόχο, πάντα, σε πολύ δύσκολες πλέον εποχές, την ανάδειξη της νεολαίας της Κέρκυρας και του κερκυραϊκού μουσικού πολιτισμού…».

Ποιος ήταν ο θρυλικός Σπύρος Μπάνος

Ο ΣΠΥΡΟΣ Ν. Μπάνος γεννήθηκε το 1900 στην Κέρκυρα. Φοίτησε στην πάλαι ποτέ Εμπορική Σχολή και, αρχής γενομένης από το 1925, αφιέρωσε όλη του τη ζωή στον κερκυραϊκό Προσκοπισμό.

ΗΤΑΝ αυτός που, το ίδιος έτος, ίδρυσε την Β’ Ομάδα Προσκόπων – «μάνα» όλων των σημερινών Συστημάτων της Κέρκυρας. Αλλά κι αυτός, που, μετά την αναγκαστική «ενσωμάτωση» των Προσκόπων στη Ε.Ο.Ν. του Μεταξά και, κατόπιν, στα χρόνια του Πολέμου, διατήρησε αναμμένο το καντήλι. Με «όχημα» την προσκοπική χορωδία και τακτικές, παράνομες συγκεντρώσεις και δράσεις (π.χ. οργάνωση συνεργείων τραυματιοφορέων). Μετά δε, την Απελευθέρωση (10/10/1944), ήταν αυτός που παρέλαβε, επικεφαλής αντιπροσωπείας, απ’ τη Δημοτική Πινακοθήκη (εκεί φυλάχτηκε τα «μαύρα χρόνια») τη Σημαία της Περιφερειακής Εφορίας «και με κατάνυξη την ξανάφερε στο ερειπωμένο Προσκοπείο» (Κουρκουμέλης).

Η ΠΡΟΣΚΟΠΙΚΗ –και όχι μόνο- κοινωνία του νησιού (πρώτος, πλην άλλων, Κερκυραίος πτυχιούχος Διακριτικού Δάσους) τον τίμησε πολλάκις: προσκοπικό μετάλλιο Αξίας, προσκοπικό μετάλλιο Ευδόκιμου Υπηρεσίας, Αργυρό σήμα Φανέλας του Στρατιώτη, Χρυσός Σταυρός Φανέλας Στρατιώτη, καθιέρωση μετά θάνατον βραβείου εις μνήμη του. «Έφυγε» το 1990. Στο νησί…