Έχει το παιδί μου δυσκολία στη σίτιση;

Γράφει η Άννα Γιακαμόζη/ Λογοθεραπεύτρια

Αν το φαγητό προκαλεί άγχος και δυσφορία στο οικογενειακό σας τραπέζι τότε το παρακάτω άρθρο μάλλον σας αφορά. Δεν υπάρχει γονέας που να μην ανησυχεί για το αν το παιδί του έχει φάει αρκετά, ή για το αν θα πεινάσει αργότερα. Στην περίπτωση που το παιδί είναι επιλεκτικό τα πράγματα ζορίζουν. Συχνά ακούμε «Ασ’ το, θα πεινάσει και θα φάει» ή βλέπουμε γονείς να ταΐζουν τα παιδιά στο στόμα ακόμα και σε ηλικία επτά ή οκτώ ετών. Έρευνες δείχνουν ότι ένα στα πέντε παιδιά θα εμφανίσει δυσκολίες στη σίτιση μέχρι την ηλικία των επτά ετών.

Τα προβλήματα σίτισης είναι αποτέλεσμα ελλείμματος δεξιοτήτων, όχι απλώς «προβλήματος συμπεριφοράς». Το φαγητό είναι η μόνη σωματική εργασία που χρησιμοποιεί ταυτόχρονα τα περισσότερα όργανα του σώματός, τους μύες αλλά και τις οχτώ αισθήσεις! Η ικανότητα του παιδιού να μαθαίνει, η ανάπτυξη, η διατροφή, η οικογένεια είναι επίσης σημαντικά για το αν μπορεί να φάει ή όχι. Τα «προβλήματα συμπεριφοράς» εμφανίζονται, γιατί ορισμένα παιδιά δεν έχουν τις δεξιότητες που χρειάζεται για να φάνε. Δεν προσπαθούν, δηλαδή, να συμπεριφέρονται άσχημα όταν αρνούνται ορισμένα τρόφιμα, ούτε έχουν  κακούς τρόπους, απλώς προσπαθούν  να αποφύγουν το φαγητό!

Οι δυσκολίες στη σίτιση μπορούν να εμφανιστούν με μία ή και περισσότερες συμπεριφορές από τις παρακάτω:

1.Δυσκολεύεται να καθίσει στο τραπέζι κατά τη διάρκεια των γευμάτων (πχ. τρώει όρθιο ή κινείται συνεχώς)

2.Πνίγεται συχνά ή βήχει καθώς τρώει

3.Τρώει λιγότερα από 20 φαγητά (πχ. πατάτες τηγανητές, μακαρόνια, μπισκότα)

4.Επικρατεί συχνά ένταση στο τραπέζι την ώρα του φαγητού

5.Δυσκολεύεται να φάει σε διαφορετικά περιβάλλοντα (πχ. σε άλλα σπίτια ή στο σχολείο)

6.Του αρέσουν συγκεκριμένες μάρκες φαγητού ή ένας συγκεκριμένος τρόπος μαγειρέματος

7.Ζυγίζει λιγότερο απ’ ότι τα παιδιά της ηλικίας του

8.Κλαίει ή καταρρέει, επειδή πρέπει να φάει

9.Αρνείται να φάει οτιδήποτε είναι σκληρό (πχ. κρέας ή ωμά φρούτα και λαχανικά)

10.Σταματάει να τρώει ξαφνικά φαγητά που παλαιότερα του άρεσαν

11.Τρώει ξεχωριστά απ’ την υπόλοιπη οικογένεια

12.Δυσκολεύεται να εξερευνήσει το φαγητό με όλες του τις αισθήσεις (πχ. αφή και όσφρηση)

Τα περισσότερα παιδιά διανύουν περιόδους άρνησης τροφής και αυτό είναι εντός των ορίων της φυσιολογικής συμπεριφοράς κατά τα πρώτα χρόνια. Με κατάλληλο χειρισμό αυτές οι δυσκολίες ξεπερνιούνται. Δυστυχώς, για μερικά παιδιά αυτό δεν ισχύει. Για αυτό το λόγο, η παρέμβαση παιδιάτρων, λογοθεραπευτών, διαιτολόγων, παιδιατρικών νοσηλευτών και ψυχολόγων είναι αναγκαία.

Λίγα λόγια για τον συντάκτη

Η Άννα Γιακαμόζη είναι απόφοιτος του τμήματος Λογοθεραπείας Ιωαννίνων από το 2015 και έκτοτε ζει και εργάζεται στην Κέρκυρα. Έχει συμμετάσχει σε αρκετά σεμινάρια όπως το λειτουργικό ΑΒΑ-εκπαιδευτικό μοντέλο pyramid, το Palin PCI για τον τραυλισμό, Αθήνα Τεστ, μυολειτουργικές ασκήσεις, SIMATA, Αποκατάσταση φωνής μετά από λαρυγγεκτομή (οισοφαγική ομιλία) καθώς και σε δυο προγράμματα του ΕΚΠΑ με τίτλο «Νευροεπιστήμες στην εκπαίδευση» και «Παιδοψυχιατρική».

Έχει συνεργαστεί με ιδιωτικά κέντρα και τα τελευταία τρία χρόνια διατηρεί το δικό της κέντρο λογοθεραπείας «θεραπεία Λόγου».