Στα… ράφια το συλλογικό «Ιστορίες εγκλεισμού», με τη συμμετοχή και της Κερκυραίας συγγραφέα.
Γράφει ο Ηλίας Αλεξόπουλος
ΤΟ ΓΡΑΨΙΜΟ. Χαρτί, μολύβι και χασίματα σ’ ορίζοντες. Για δες το, λίγο… Διαφυγή σε έξω κόσμους, τους καιρούς της καραντίνας˙ κι άμα δεν είναι τούτο βάλσαμο, ε, ποιο;
ΒΑΛΣΑΜΟ για σε, τον ίδιο. Τον «γραφιά». Κάποτε, βάλσαμο και γι’ άλλους. Οk, ναι – η mainstream θεώρηση περί ταϊσματος στο πνεύμα. Μα, όχι μόνο˙ οι άγριοι, μαθές, καιροί, ζητάνε πρώτα να ταϊσουν (και) πιο «πρωτόλειες» ανάγκες…
Η ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ έφθασε ασθμαίνουσα στο inbox της Τζωρτζίνας Τζήλιου, με την καραντίνα στα χάι της: 30+1 συγγραφείς. Διαφορετικοί κι ετερόκλητοι στον τρόπο και το βίωμα. Καθένας κι ένα κείμενο. Μια ιστορία. Ένα γράμμα. Βίωμα ή μυθοπλασία. Για συμπεριφορές κι ανθρώπους. Μύχιες σκέψεις κι αντιδράσεις…
ΠΟΤΕ, η φωνή τ’ αστέγου… Πότε, του ηλικιωμένου… Του παιδιού… Του πρόσφυγα… Του απόκληρου… Του ψυχικά νοσούντος… Του ευάλωτου… Ακόμη και τ’ αδέσποτου…
ΑΛΛΟΤΕ πιο σκοτεινή. Άλλοτε πιο ‘λιόφωτη – σαν τον επόμενο παλμό του εκκρεμούς. Γέλιο και κλάμα και θυμός και πένθος και ειρωνεία και αγωνία και παράπονο και τρόμος και αδιέξοδα. Ένα εκρηκτικό, κυκλοθυμικό κοκτέιλ για τον Άνθρωπο τ’ ατακτοποίητου «τώρα». Κι όλα μαζί, ένα βιβλίο – ντοκουμέντο…
ΑΥΤΟ ήταν / είναι το project: μια συλλογή κειμένων, υπό τον γενικό τίτλο «H Πανδημία • Ιστορίες εγκλεισμού, Άνοιξη 2020» – «μια ωδή», ειπώθηκε, «στον Άνθρωπο, τον άγνωστο της διπλανής πόρτας, που υπακούει, συμβιβάζεται, φοβάται, θρηνεί, οργίζεται, αμφισβητεί».
ΓΡΑΦΤΗΚΕ, διορθώθηκε, στοιχειοθετήθηκε, τυπώθηκε, κυκλοφόρησε (απ’ το σώσμα τ’ Απριλίου) με… super fast track διαδικασίες (ούτε μήνας). Σ’ εξώφυλλο του Φαίδωνα Φόστερ – Καλτσουνάκη, επιμέλεια της Ελένης Καραγιάννη, την εκδοτική υπογραφή του οίκου «24 γράμματα», πλαισίωση από ένα πολυφωνικό video art (by Μανώλης Δημελλάς) και ισότιμο στόχο τη στήριξη του ιατρικού προσωπικού (αγορά υγειονομικού υλικού κ.λπ.) στη δομή φιλοξενίας της Μόριας: τα ποσοστιαία έσοδα του συγγραφικού έργου + το συγκεντρωθέν ποσό (x2) απ’ τον εκδοτικό οίκο.
Η ΤΖΗΛΙΟΥ, παρούσα˙ αποδοχή με ενθουσιασμό. Πήρε μολύβι κι έγραψε για έναν «Έρωτα κατά της θλίψης». Για μία Άνοιξη, που, όπως λέει, «έχει νεύρα». Για τις αναπνοές, «που σηκώσαν’ μπαϊράκι». Και τις ψυχές, «που σάστισαν»…
Το story, με δικά της λόγια…
«Πρόκειται για την ιστορία μιας γυναίκας με κατάθλιψη, που είχε βιώσει εκούσιο εγκλεισμό για αρκετό καιρό και αποφάσισε τελικά να απευθυνθεί σε ειδικό ένα μήνα πριν ξεσπάσει η επιδημία. Με τη φαρμακευτική αγωγή η κατάσταση της ψυχολογίας της άρχισε σταδιακά να βελτιώνεται, με αποτέλεσμα να την βρει η καραντίνα αναγεννημένη και απαλλαγμένη από τη δική της ζοφερή πραγματικότητα. Η επιβολή του εγκλεισμού δεν τη θορύβησε καθόλου, επειδή θα αντιμετώπιζε μια γνώριμη γι’ αυτήν κατάσταση, όμως τα πάντα άλλαξαν στον κόσμο της. Άρχισε να αξιοποιεί τον άφθονο χρόνο της στο σπίτι με δημιουργικές ενασχολήσεις, να επικοινωνεί ξανά με τους φίλους της και να φροντίζει πάλι τον εαυτό της. Καθώς έβλεπε το φως μέσα στο παγκόσμιο σκοτάδι συνέβη το αναπάντεχο…»
Η συλλογή κυκλοφορεί σε όλα τα βιβλιοπωλεία και online (24grammata.com). Παραγγελίες και τηλεφωνικά, στο 210 612 70 74.
Συγγραφείς και κείμενα
- Δάφνη Σπυροπούλου: Com’è dolce e com’è bella la città di Pulcinella
- Μάνος Τασάκος : Non omnis moriar
- Μαριάνθη Παπάδη: Ο ιός της κορώνας μάτωσε την άνοιξη
- Ελένη Καραγιάννη : Τα φτερά.
- Tζωρτζίνα Τζήλιου: Έρωτας κατά της θλίψης.
- Μανώλης Δημελάς: Ακόμη νιώθετε βασιλιάδες;
- Σταύρος Νικολαΐδης : Γοτθικό ολόγραμμα
- Μαρία Κανελάκη: Ρεσάλτο
- Πέτρος Γαλιατσάτος: Mariah C. & Μαρία Κ
- Δήμητρα Μπαρώτα: Στον καθρέφτη.
- Ελένη Αλαφογιάννη: Κορώνα στο κεφάλι μου.
- Γιώργος Πατιός: Ευαγγελισμός.
- Μανώλης Κιλισμάνης: Ατύχημα
- Δημήτρης Βαρβαρήγος: Έμφυλες Ταυτότητες.
- Αλέξανδρος Ανδρουλάκης: Μένουμε «σπίτι»
- Αντώνης Πρεντάκης : Τρώε το φαΐ σου, αγάπα το κελί σου, διάβαζε πολύ
- Νιόβη Ιωάννου: Εφιάλτης.
- Δέσποινα Μπουμπουχεροπούλου: Μη μου άπτου
- Άννα Κουρουπού: Αναμένοντας ένα τέλος.
- Άγγελος Σκούρτης: Υπεύθυνος βεβαίωσις.
- Edmond D.: Εγώ δεν είμαι συγγραφέας.
- Mhamad Nakam: Τα σκαλιά της ελπίδας.
- Απόστολος Θηβαίος: Μέρα 15η, καραντίνα στο θέατρο της εταιρείας θεαμάτων Ντιλέϊνυ.
- Έκτορας Δέλτα: Δέκα λεπτά.
- Παναγιώτης Ζιάκας: Το Σεντούκι.
- Ειρήνη Γαβριλάκη: Μια θάλασσα κομμάτια.
- Μαριάνθη Πλειώνη: Μένω εντός.
- Μαρία Τζαρδή : Αυτό το σπίτι δεν είναι δικό μου
- Άγης Ντούλιας: Εκπαίδευση «εξ αποστάσεως».
- Κατερίνα Παπαποστόλου: Αδέσποτη ζωή σε χρόνους πανδημίας.
- Ιωάννα Μαρία Γκέρτσου: Mια ζωή στο φως.