Μια, σαν σήμερα, στιγμή της κερκυραϊκής διαχρονικότητας, μέσα από 160 λέξεις.
Επιμέλεια: Ηλίας Αλεξόπουλος



«ΤΡΑΥΜΑΤΙΣΘΕΙΣ κατά τον τορπιλλισμόν της “Έλλης”, υπέκυψε εις τα τραύματά του ο εκ Καρουσάδων ναύτης, Μιχαήλ Πέττας…». Το (πρωτόβγαλτο) ρεπορτάζ – ντοκουμέντο της εφημερίδας «Κέρκυρα» (φ. 7/9/1940) για τον εν πολλοίς άγνωστο Κερκυραίο ήρωα της εθνικής τραγωδίας του Δεκαπενταύγουστου, παραμονές Πολέμου (πρωί, κατά τις 08.30) στην Τήνο. Απ’ τη δολοφονική «τορπίλη της ντροπής» του, όπως αποδείχτηκε αργότερα, ιταλικού υποβρυχίου «Delfino» κι ενώ το θρυλικό ελληνικό εύδρομο / ελαφρύ καταδρομικό είχε αφιχθεί στον τηνιακό λιμένα, για ν’ αποδώσει τιμές κατά τη λιτάνευση της θαυματουργής εικόνας της εορτάζουσας Παναγιάς. Αντ’ αυτού, τα νερά της Τήνου, τόπος προσκυνήματος και θύμησης (γιατί η Ιστορία δε σβήνεται…), έγιναν το υγρό κοιμητήριο για εννέα παλικάρια (συν 24 τραυματίες, που επιβίωσαν). Ο Πέττας (ναύτης / Εθελ. Αρμ.), βληθείς κατά τη μοιραία έκρηξη στο μηχανοστάσιο και την ανατίναξη των δεξαμενών πετρελαίου, ήταν ο ένας. Οι υπόλοιποι: Π. Κατσαΐτης (Αρχικελευστής), Ν. Παπανικολάου (Κελευστής), Ι. Μαντούβαλος (Υποκελευστής) Δ. Τομαράς, Ν. Ανετσελόπουλος, Γ. Γρίβας, Α. Καλλίας και Ι. Μπόνος (Ναύτες). Μνήμη αιωνία…