Προσκύνημα στο πελαγονήσι της Κεραδικιάς…

Ο  βράχος της Κυρά-Δικαίας με τα λείψανα του ομώνυμου ναού, κοντά στους Σιναράδες / Αερόστατο και η σημερινή (8/9, Γενέθλιο Θεοτόκου) εορτή…

Γράφει ο Ηλίας Αλεξόπουλος

ΛΙΓΟ έξω απ’ το χωριό των Σιναράδων, υπάρχει μία περιοχή που η τοπική σοφία βάφτισε κάποτε «Αερόστατο». Αιτία, σκέφτηκαν, η θέα που προσέφερε. Μαγευτική και πανοραμική καθώς κοιτάς την ομορφιά από ψηλά, στο κορφομπάλκονο, «σαν να ‘σαι σε “μπαλόνι”».

ΚΑΤΩ, θα δεις το πευκοδάσος. Την παραλία της Μαύρης Άμμου. Των Δεχούμενων. Μαύρες Πλάκες, Γιαλισκάρι… Θα δεις κι ένα βραχονήσι˙ όχι πάνω από 60 – 70 μ. μήκος και 30 πλάτος (ή κάπου 500 τ.μ. έκταση), στα 150 μ. απ’ την ακτή. Με φυτεμένες, από χρόνια, στο σχεδόν επίπεδο υψόμετρο (20 μ. απ’ τη θάλασσα), αγριελιές, παυλοσυκιές, σκίνους και θαμνάκια – βλάστηση οργιώδης, που θεριεύει από την άνοιξη.

ΕΧΕΙ απότομες πλαγιές – εξόν απ’ τα ανατολικά, που ημερεύουν. Εκεί, αν δεις με προσοχή, θα διακρίνεις κι ένα μονοπάτι. Με 137 σκαλιά. Προχωρώντας το, σε οδηγεί στα λείψανα ενός παλαιού μικρομοναστηριού. Της Παναγίας της Κεραδικιάς (Κυρά – Δικαία) / και τούτο, το πελαγονήσι της. Αλλιώς, «Σιναραδίτισσας».

ΤΟ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ, ίσως του 15ου αι., ήταν άλλοτε, ίσαμε τον 18ο αι., σε ακμή – προκύπτει από σωζόμενα νοτάρια. Με καλογέρους, κτήματα, μερτικά ελιών και αμπελιών – από Σιναράδες, Καλαφατιώνες και Βαρυτάδες, έως τα πέρα, στα Μελίκια. Και Μετόχι του, ο Άη Γιάννης Πρόδρομος, στους Σιναράδες.

ΟΙ ΚΑΛΟΓΕΡΟΙ, λέει ένα έγγραφο παλαιό (1771, Γ.Α.Κ.), κάναν’ τις δουλειές τους με καΐκι, με διορισμένους, επί τούτου, χωριανούς «δια να σερβίρουν δια τη βάρκα της αυτής μονής». Ενώ «παλαιότερα», πληροφορεί ο Δημουλάς, «λέγεται πως υπήρχε σκοινί από το νησάκι, που έφτανε στην απέναντι στεριά, στη θέση Σημαντήρι. Αυτό το σήμαντρο χτυπούσαν παλιά οι καλόγεροι, σε περίπτωση ανάγκης ή εμφάνισης πειρατικού καραβιού στο πέλαγος…»

ΣΗΜΕΡΑ, τ’ απομεινάρι της στέκεται πολυταλαίπωρο (μα, διατηρούμενο) απ’ το χρόνο και τη θάλασσα. Με πάντα του σωσμένες τις παλαιές τοιχογραφίες της Παναγίας με το θείο βρέφος και του τριμόρφου Θεοτόκος – Χριστός και Άγ. Ιωάννης Πρόδρομος. Και λίγο παραπέρα, τα (αναπαλαιωμένα, κάπως) ερείπια κτιρίου, άλλοτε στέρνα, κελιά και αποθήκες για τις ανάγκες των καλόγερων.

ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙΤΑΙ δυο, μοναχά, φορές το χρόνο: η μία, τον Ιούνιο (29). Πέτρου και Παύλου. Η δεύτερη, σαν σήμερα: στο Γενέθλιο της Θεοτόκου. Και σπεύδουν απ’ τα γύρου με καΐκια –απ’ τ’ Αερόστατο ή «του Μπουλούκα» κι’ από κει κατηφοριά σε Μαύρο Άμμο, Γιαλισκάρι ή, πάλι, απ’ τον κοντινό Κοντογυαλό- για το προσκύνημα. Οι γεροντότερες, κατ’ έθιμο, κουβαλώντας τυλιγμένο σε κάτασπρο τουβαέλι το τάμα τους στην Παναγιά: μποτίλια λάδι το καλύτερο που υπάρχει στο κατώι τους. Και μετά τη λειτουργιά, κρέας και σιναραδίτικο κρασί στον ίσκιο της ελιάς… Άλλοτε. Φέτος, λόγω συνθηκών, την τίμησαν εξ αποστάσεως. Απ’ τ’ «Αερόστατο». Και την ευχή, «του χρόνου, στην Κεραδικιά μας». Αμήν…

Το 2017, ο γνωστός εικαστικός Παναγιώτης Mαυρόπουλος (P.S. Mavro / Stavriotis), εξέδωσε, με την υποστήριξη της Κερκυραϊκής Πινακοθήκης, σειρά ελεύθερων χαράξεών του, με αποκλειστικό αντικείμενο «Το Βράχο της “Κυραδικιάς”». Αξίζουν της ματιάς σας, ΕΔΩ.