Πέτρος Γάλλιας: Στην Κέρκυρα μεγάλωσα ανάμεσα σε τραγουδιστούς και χαμογελαστούς ανθρώπους

Τι να πρωτοπεί κάποιος για τον Πέτρο Γάλλια; Είναι ταλαντούχος, καλό παιδί και αυθεντικός άνθρωπος. Έχει εργαστεί σκληρά στη ζωή του, δεν έχει καβαλήσει το καλάμι και τιμά τις συνεργασίες και τους ανθρώπους με τους οποίους συνεργάζεται.

Της: Έπη Τρίμη

Νομίζω, έχοντας κάνει πολλές συνεντεύξεις διασήμων, πως ο Πέτρος είναι από τα πλάσματα που συγκινούν για τον τρόπο σκέψης του ενώ αποτελεί παράδειγμα για όσους δεν αντιλαμβάνονται την ουσία της ζωής. Ελπίζω να απολαύσετε την υπέροχη κουβέντα μας όπως την απήλαυσα και εγώ νιώθοντας πως ένας φίλος μου άνοιξε την καρδιά του.

Κύριε Γάλλια είστε μόνιμος συνεργάτης της Κάρμεν Ρουγγέρη. Τι αγαπάτε σε αυτή τη σχέση ζωής θα τολμούσα να πω και τι είναι αυτό που θαυμάζετε στην ίδια;

Πριν είκοσι τόσα χρόνια, όταν ήμουν δευτεροετής στη δραματική σχολή του Εθνικού Θεάτρου, γνώρισα ένα πρωτάκι, ένα ολοφώτεινο, πανέμορφο, χαμογελαστό και καλόκαρδο πλάσμα, την Χριστίνα (Κουλουμπή) και γίναμε φίλοι. Μια μέρα μου λέει: «Πρέπει να γνωρίσεις τη μαμά μου. Είμαι σίγουρη που θα αγαπηθείτε». Και μας έφερε σε επαφή. Και γνωριστήκαμε. Και αγαπηθήκαμε. Και έκτοτε, αυτά τα δυο μαγικά πλάσματα είναι οικογένειά μου.

Η Κάρμεν – η Καρμεντσίτα μου – είναι συνεργάτης. Είναι έμπνευση. Είναι δασκάλα. Είναι αδερφή. Είναι φίλη. Είναι λατρεία. Αγαπάω τον χρόνο που περνάω μαζί της. Αγαπάω τις συζητήσεις μας. Αγαπάω τον ενθουσιασμό της όταν μου μιλάει για ένα καινούργιο της όνειρο. Ένα επόμενο έργο. Αγαπάω τις πρόβες μας. Λατρεύω κάθε ένα βήμα που μας φέρνει πιο κοντά στην πραγμάτωση των ονείρων μας. Αγαπάω να την βλέπω ανάμεσα σε δεκάδες παιδιά να τους χαρίζεται με τόση γενναιοδωρία. Αγαπάω την αγκαλιά της. Αγαπάω να την αγαπάω. Και θαυμάζω την αμεσότητα. Το φως. Το ταλέντο της. Την αστείρευτη ενεργητικότητά της. Το πάθος της για ζωή. Για δημιουργία.

Τι δυσκολίες και τι τεχνικές πρέπει να χρησιμοποιήσετε γενικότερα σε μια παιδική παράσταση όσον αφορά τις χορογραφίες την κινησιολογία και τους φωτισμούς προκειμένου να κρατηθεί αμείωτο τον ενδιαφέρον των λιλιπούτειων θεατών;

Η δημιουργία μιας παράστασης που απευθύνεται στα παιδιά είναι μια σοβαρή και σπουδαία δουλειά. Δεν θα έλεγα ότι έχει δυσκολίες. Αν ήθελα να περιγράψω αυτά που βιώνουμε φτιάχνοντας κάθε φορά μια παράσταση για παιδιά, θα χρησιμοποιούσα τις λέξεις υπευθυνότητα, μελέτη, αφοσίωση, έμπνευση, δουλειά, ενθουσιασμός και χαρά.

Όσο για την τεχνική, μπορούμε να πούμε ότι είναι μία: η ειλικρίνεια και βέβαια η δεξιότητα με την οποία χρησιμοποιείς τις γνώσεις σου και τις μετουσιώνεις σε εικόνες, σε ήχο, σε κίνηση, σε φως, σε μαγεία, σε νόημα.

…..

Τι θυμάστε από τα παιδικά σας χρόνια στην Κέρκυρα και ποια ανάμνηση έχετε κρατήσει ζωντανή μέχρι σήμερα;

Θυμάμαι τα πάντα από το νησί μου. Η Κέρκυρα διαμόρφωσε σε μεγάλο βαθμό αυτό που είμαι. Μου όρισε κατευθύνσεις αισθητικές. Μεγαλώνοντας ανάμεσα σε τραγουδιστούς και χαμογελαστούς ανθρώπους με τις αγκαλιές τους πάντα ανοιχτές για μένα, ζώντας σε αυτήν την πανέμορφη βενετσιάνικη πόλη, με φρούρια, ψιλά σπίτια, καντούνια, πάρκα, παλάτια, κήπους και αυλές, αλλά και σε ολόκληρο το νησί με σμαραγδένια θάλασσα, αιωνόβιους ελαιώνες, απέραντες αμμουδιές και απότομους γκρεμούς, που σε κάθε βήμα, σε κάθε γωνιά, σου αποκαλύπτεται, σαν πίνακας ζωγραφικής ή σαν κοντσέρτο, μαθαίνεις να αγαπάς την ζωή. Αναγνωρίζεις την ομορφιά και την αρμονία ακόμα και στις αντιθέσεις. Στις εκρήξεις. Στις συγκρούσεις. Ιδίως σε αυτές.

Στο νησί μου, μυήθηκα, από μικρό παιδί, στην κλασική μουσική. Στο χορό. Στο θέατρο. Η Κέρκυρα δεν είναι αναμνήσεις. Είναι εγώ. Μπορώ να σας μιλάω μέρες ατέλειωτες. Δεν μπορώ να ξεχωρίσω μια μόνη ανάμνηση.

Διαβάστε όλη τη συνέντευξη που έδωσε ο Πέτρος Γάλλιας στην Έπη Τρίμη και το enimerotiko.gr ΕΔΩ