Η Κέρκυρα του Λεωνίδα Μερτύρη

Οι… πολίτες Κέρκυρας αποκαλύπτουν τη ματιά τους για τον τόπο τους, μέσα από 10 Q & A.

Επιμέλεια: Ζιζή Πατέλη

WHO IS WHO: Ο Λεωνίδας Μερτύρης γεννήθηκε στην Κέρκυρα το 1978.

Εξέδωσε τις ποιητικές συλλογές: Αρμονία σιωπής (Εκδόσεις Έψιλον, 2004), Προορισμός (Εκδόσεις Έψιλον, 2006), Η επιθυμία ενός μοναχικού (Ιδιωτική έκδοση, 2008), Ένας παιδότοπος στον ουρανό (Ιδιωτική έκδοση, 2011), Εξομολόγηση (Ιδιωτική έκδοση, 2012), Για μια ανάσα (Ιδιωτική έκδοση, 2017), Εποχή ανέκκλητου θανάτου (Εκδόσεις Φιλύρα, 2020). Κραυγή οδύνης (Εκδόσεις Φιλύρα, 2022).

Ποιήματά του έχουν δημοσιευθεί στα λογοτεχνικά περιοδικά «Πόρφυρας» (Κέρκυρα), «Πάροδος» (Λαμία), «Προκυμαία» (Λευκάδα), «Καταφύγιο» (Αθήνα), «Φηγός» (Ιωάννινα), διαδικτυακό «Ποιείν», «Ακτή» (Κύπρος), «Νέα Εποχή» (Κύπρος), «Νέα Εστία» (Αθήνα), «Ποιητική» (Αθήνα), «Άνευ» (Κύπρος), «Ένεκεν» (Θεσσαλονίκη), «Παρέμβαση» (Κοζάνης), «Μανδραγόρας» (Αθήνα), καθώς και στο ένθετο «Βιβλιοθήκη» της εφημ. Ελευθεροτυπία. Βράβευση διηγήματος από τον Ελληνο – Αυστραλιανό Πολιτιστικό Σύλλογο Μελβούρνης (Melbourne University) το 2010. Βράβευση δοκιμίου από το σωματείο «Οι φίλοι του Μουσείου Σολωμού και Επιφανών Ζακυνθίων» το 2013.

Ποιήματά του έχουν καταχωρηθεί στην Ανθολογία Επτανησιακής Ποίησης 1950 – 2006, εκδ. Συμπόσιο Ποίησης – Περί Τεχνών, Πάτρα 2006. Ανθολόγηση ποιημάτων από το λογοτεχνικό περιοδικό της Κύπρου «Ακτή» στο Ελληνομουσείον το 2019. Βράβευση ποιήματος και καταχώρηση στην ανθολογία World’s biggest poetry anthology: Poetry for peace το 2020.

1. Τα 3 πράγματα που δεν θα άλλαζες ποτέ στην Κέρκυρα…

Την ηλιοφάνεια των καλοκαιρινών ημερών, που μου επιτρέπει να αγγίξω τη μεγαλοσύνη του γαλάζιου ουρανού, καθώς οι αχτίδες του ήλιου, σαν φλεγόμενα σπαθιά διεισδύουν στη θάλασσα. Οι αντικατοπτρισμοί αυτής της ένωσης, δημιουργούν λαμπερές εικόνες και νοσταλγικές αναμνήσεις. Το καλοκαίρι, η ψυχή μου γεννιέται ξανά.

Την ήσυχη γειτονιά στην οποία μεγάλωσα. Πρόσφατα, ένας ανοιξιάτικος περίπατος στα εμβληματικά σημεία της, ήταν η αφορμή για να γράψω την ποιητική συλλογή «Κραυγή οδύνης». Είναι ωραίο συναίσθημα να αντικρίζεις το χρόνο μέσα από τις ίριδες των ματιών ενός παιδιού.

Την αποκαλυπτική μελαγχολία του χειμώνα που εντείνεται στην καρδιά μου όταν βρέχει. Ενώ οι στίχοι του «Bleak», ενός πολύ αγαπημένου μου τραγουδιού των Opeth, δίνουν νόημα στο εύρος του σκοταδιού.

Τους αναφέρω ενδεικτικά:

Moving

I am moving closer to your side

Luring

You are luring me into the night

Crying

Who is crying for you here

Dying

I am dying fast inside your tears

2. Ο αγαπημένος σου ήχος στο νησί;

«Ο ήχος των κυμάτων» του Γιούκιο Μισίμα, είναι ένα από τα βιβλία που αγαπάω. Λατρεύω τους ήχους της θάλασσας είτε βρίσκεται σε γαλήνη ή οργή. Σέβομαι απεριόριστα την εξέχουσα δύναμή της. Η ύπαρξή της έχει ζωτική σημασία για εμένα. Επίσης, μου αρέσουν πολύ οι ήχοι των πυροτεχνημάτων τη νύχτα της Αναστάσεως στην Πάνω Πλατεία. Η πανδαισία των χρωμάτων, που μετατρέπονται σε ιερές προσευχές χαράς των ανθρώπων για τη νίκη του Ιησού Χριστού ενάντια στο θάνατο.

3. Ποιος θα ταίριαζε να γράψει το soundtrack της Κέρκυρας;

Ο Antonio Vivaldi. Ο Μάνος Χατζηδάκις και ο Bill Conti. Ονειρικός συνδυασμός.

4. Ποιος θα ήθελες να γυρίσει ταινία για την / στην Κέρκυρα;

Ο Martin Scorsese και ο Akira Kurosawa.

5. Τι είναι αυτό που κάνει κάποιον Κερκυραίο;

Η σύσταση της φιλοξενίας που εκκρίνεται στο αίμα του.

6. Ποιο είναι το καλύτερο μέρος για να απομονωθείς;

Θα αναφέρω εδώ το ποίημα «Το δωμάτιό μου», από την ποιητική μου συλλογή «Για μια ανάσα». Είναι ένας εκπληκτικά αγαπημένος χώρος.

ΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ ΜΟΥ

Η δομική σύσταση

του δωματίου μου,

αποτελείται αυταρχικά

από εγωκεντρικές ιδιαιτερότητες

απόλυτης κατάπληξης.

Δεν χρειάζεται

καμία ναζιάρικη άποψη,

που θα το μετατρέψει οριστικά

σε αποτεφρωτήρα ονείρων.

Το Α Δημοτικό Κοιμητήριο Κέρκυρας, που σου επιτρέπει να εκτιμάς κάθε δευτερόλεπτο ζωής και να κατανοείς το μεγαλείο του θανάτου.

Ένα επτασφράγιστα μυστικό μέρος που αγκαλιάζει στοργικά την παράγραφο που θα σου αναφέρω παρακάτω:

Όσο υπάρχει ποίηση θα επισκέπτεται τον άνθρωπο ο Θεός. Η ποίηση κάνει τα πάντα αγάπη. Εκθειάζει το ωραίο, προσθέτει ομορφιά στο άσχημο, παντρεύει την αγαλλίαση με τον τρόμο, τη λύπη με την ηδονή, την αιωνιότητα με τη διαρκή μεταβολή. Κάτω από την κυριαρχία της οδηγεί σε ενότητα όλα τα ασυμβίβαστα. Κάθε τι που αγγίζει η ποίηση μετουσιώνεται. Κάθε τι που κινείται μέσα στο φως της ενσαρκώνει το πνεύμα που αυτή του εμπνέει. Με μυστική αλχημεία μετατρέπει σε πόσιμο χρυσό τα δηλητηριώδη νερά που ρέουν από το θάνατο στη ζωή. Η ποίηση αφαιρεί από τα πράγματα το πέπλο της συνήθειας. Αποκαλύπτει την κρυμμένη τους ομορφιά^. που αυτή είναι η απώτατη ουσία του κόσμου.

7. Αν η Κέρκυρα ήταν πρόσωπο, ποιο θα ήταν;

Η μελαγχολική πριγκίπισσα Σίσσυ.

8. Η καλύτερη θέα;

Η ανατολή του ήλιου από την οροφή του παλατιού στο Μον Ρεπό.

Η μεγαλοπρέπεια του Παλαιού Φρουρίου από τον Ανεμόμυλο.

Η αποκάλυψη της αιωνιότητας από το Αγγελόκαστρο.

9. Το αγαπημένο σου εστιατόριο / bar / cafe;

Το Art Cafe, που ακόμη θυμάμαι με αγάπη.

Το Rival, όπου μπορούσα να ακούσω την αγαπημένη μου μουσική. Θυμάμαι έντονα ένα ήσυχο βράδυ που το συγκρότημα The Doors αποκάλυπτε:

For the music is your special friend

Dance on fire as it intends

Music is your only friend

Until the end

Το Josephine, που εδώ και πολλά χρόνια αποκαλώ δεύτερο σπίτι μου. Εκεί δημιουργώ λέξεις.

10. Που αλλού θα μπορούσες να ζήσεις στην Ελλάδα;

Το στέμμα της Κέρκυρας είναι πολύτιμο. Θέλω τη λάμψη του στη ζωή μου. Ένα μέρος που θα μπορούσα να ζήσω είναι το νησί των ιπποτών. Τη Ρόδο την αγάπησα στην πενθήμερη εκδρομή.

Για να δείτε περισσότερες συνεντεύξεις της στήλης My Land Rules, πατήστε ΕΔΩ