Ένας απρόβλεπτος κλέφτης βιβλίων στην Κέρκυρα πριν από 12 χρόνια

Η Πέπη Γιάννου γράφει για ένα φοιτητή που κατέφυγε στην κλοπή στο βιβλιοπωλείο Ζερβόπουλου στην Κέρκυρα προκειμένου να διαβάσει Καζαντζάκη.

Μέσα Απριλίου του 2011, μουντό ανοιξιάτικο πρωινό με χλιαρό ψιλόβροχο. Ανοίγω το βιβλιοπωλείο, οσφραίνομαι τη μυρωδιά του χαρτιού, όπως κάθε πρωί και παρατηρώ έντρομη ότι μια βιτρίνα έχει σπάσει και λείπει ένα βιβλίο.

Ο Καπετάν Μιχάλης του Καζαντζάκη, σκληρόδετο και άψογο, με τα χρυσά του ανάγλυφα στοιχεία, τις παλαιωμένες σελίδες του, ένα χάρμα οφθαλμών σας λέω. Μα και πανάκριβο, €30 και βάλε, απλησίαστο σε όσους τα είχαν μετρημένα τα κουκιά. Τα γυαλιά παντού σκορπισμένα κι εγώ να αναρωτιέμαι γιατί ο επίδοξος κλέφτης δεν σούφρωσε και τα υπόλοιπα.

Άρα πρόκειται για δολιοφθορά με ειδοποιεί το αστυνομικό μου δαιμόνιο. Με ζώνει τότε το φοβικό μικροαστικό μου, μήπως και με έχει βάλει στόχο η μαφία του νησιού και τηλεφωνώ στην αστυνομία. Έκπληκτη μαθαίνω ότι γνωρίζουν το περιστατικό και ξέρουν και τον δράστη, αφού κάποιος νυχτερινός φύλακας χρυσοχοείου τον έκανε τσακωτό την ώρα που διέπραττε το «αποτρόπαιο» έγκλημα με τη φονική μύτη μιας ομπρέλας!

Ακολούθησε ανελέητη καταδίωξη αλά αμερικέν στα γύρω έρημα καντούνια τις πρώτες πρωινές ώρες, μέχρι που ο φύλακας τον έχασε από τα μάτια του. Δεν σταμάτησε όμως να αλωνίζει πεισματικά το τετράγωνο με την ελπίδα ότι μέσα σε τόση ερημιά όλο και κάποια ύποπτη φιγούρα θα εμφανιζόταν.

Και πράγματι. Έρχεται μούρη με μούρη με έναν αδέξιο και αγχωμένο νεαρό, πιθανότατα φοιτητή, τον οποίο και ακινητοποιεί πάραυτα και προχωράει σε μίνι ανάκριση.

Το σουλούπι –σκέφτηκε– ταίριαζε απόλυτα με εκείνον που είχε πάρει στο κατόπι, οπότε καλεί την αστυνομία για να διαλευκάνει τάχιστα τη μυστήρια τούτη υπόθεση. Το όργανο, ως όφειλε, μετά την αναφορά του νυχτοφύλακα κατέγραψε καταλεπτώς τα στοιχεία του κλέφτη, χωρίς ωστόσο το κλοπιμαίο να βρεθεί στην κατοχή του «εγκληματία» και δίχως εκείνος να ομολογήσει την «ειδεχθή» πράξη.

Μου λέει λοιπόν το όργανο από την άλλη άκρη του τηλεφώνου -με επίσημο υπηρεσιακό ύφος- πως αν θέλω να κάνω μήνυση θα μάθω και το όνομα και όλα τα στοιχεία του εν λόγω. Και όπως και να έχει «θα πάρετε και ικανοποίηση». «Φυσικά και δεν θέλω ικανοποίηση» κρώζω αυθόρμητα κλείνοντας του το τηλέφωνο και μέσα μου αναριγώ από μια άγρια χαρά που επιτέλους με τίμησε ένας κλέφτης βιβλίων.

Την επομένη έχω ήδη φτιάξει το τζάμι και η μικρή πρόσθετη βιτρίνα έχει μείνει άδεια για μια νύχτα μέχρι να στεγνώσει η κόλλα.

Το πρωί από μακριά πέφτει το μάτι μου σε έναν άσπρο φάκελο στερεωμένο πάνω στον τόπο του εγκλήματος. Τον ανοίγω και μέσα είναι μια λευκή κόλλα χαρτί και πάνω ψηλά αριστερά με την πιο ψιλή γραμματοσειρά του υπολογιστή γραμμένο το εξής μήνυμα: «Συγνώμη για τη ζημιά, ήταν ατύχημα, ελπίζω τα χρήματα να φτάνουν». Κοιτάζω μες στο φάκελο και βρίσκω €40.

Σκέφτομαι ότι ο Καζαντζάκης βρήκε επιτέλους τον ιδανικό παραλήπτη, αυτόν που πραγματικά του άξιζε. Νιώθω επίμονη επιθυμία να γνωρίσω αυτό το νέο παιδί, τον φοιτητή, να του πω να μη φοβάται, να του επιστρέψω τα χρήματα που σίγουρα θα του λείψουν από τον μηνιαίο προϋπολογισμό του.

Φυσικά δεν μπορώ παρά μόνο… αν του κάνω μήνυση.

•••

Το βιβλιοπωλείο Ζερβόπουλου άνοιξε το 1923 και έκλεισε το 2013 ύστερα από 90 χρόνια λειτουργίας.

Η Πέπη Γιάννου είναι φιλόλογος – ιστορικός. Το καινούργιο της βιβλίο «Βαγκαμπόντο – Το χαμίνι της Κέρκυρας» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις “Άλλωστε“.

Πηγή: shortstories.gr