Απεβίωσε ο Λουκιανός Ζαμίτ

Με βαθιά οδύνη ο Ροταριανός Όμιλος Κερκύρας γνωστοποιεί την απώλεια του Λουκιανού Ζαμίτ. Ο συνάδελφος Λουκιανός, υπήρξε έγκριτο μέλος μας για δεκαετίες κι ένας από τους πυλώνες του Ομίλου. Ο ΡΟ Κερκύρας εκφράζει τα θερμότερα των συλλυπητηρίων του στην οικογένεια.

Ποιος ήταν ο Λοκιανός Ζαμίτ

Ο Λουκιανός Ζαμίτ γεννήθηκε στην Κέρκυρα στις 29 Ιανουαρίου 1931 όπου και διέμενε.

Από νωρίς είχε δείξει ιδιαίτερη αγάπη για τον αθλητισμό, ιδιαίτερα σε δρόμους μικρών και μεσαίων αποστάσεων, με σημαντικές επιδόσεις κι επιτυχίες σε Πανελλήνιους Αγώνες της Αθήνας, επί σειρά ετών. Υπήρξε αθλητής του Κερκυραϊκού Γυμναστικού Συλλόγου.

Υπηρέτησε στην Αεροπορία κι επιλέχθηκε με το 13ο Σμήνος Μεταφορών, που στάλθηκε στην Κορέα, λόγω ειδικότητας αλλά και γνώσεων της αγγλικής. Όταν απολύθηκε, προσλήφθηκε στην Εμπορική Τράπεζα, όπου εργάστηκε 33 χρόνια, έως το 1985.

Στο σχολείο, με αφορμή μια έκθεση ιδεών, άρχισε ν’ ασχολείται με τη λογοτεχνία κι αργότερα άρχισε να δημοσιεύει διηγήματα σ’ εφημερίδες και περιοδικά. Το πρώτο του βιβλίο είχε τίτλο «Μιντόρι» (1955), μια νουβέλα-παραλλαγή της «Μπατερφλάι», με επιμέλεια του Κώστα Δαφνή, ιδρυτή της Εταιρείας Κερκυραϊκών Σπουδών, όπου διεκτραγωδεί τις εμπειρίες του από την επίσκεψή του στη Χιροσίμα, 7 χρόνια μετά την καταστροφή της.

Το 1958 εκδόθηκε η συλλογή διηγημάτων του με τίτλο «Η πρώτη μέρα ενός ανθρώπου» από τις εκδόσεις Κερκυραϊκά Χρονικά και αργότερα με τη μελέτη του «Η οικονομία της Επτανήσου επί Αγγλικής Προστασίας» (1815-1864) εγκαινιάστηκε η εκδοτική σειρά «Δημοσιεύματα Εταιρείας Κερκυραϊκών Σπουδών», χάρη στην πολύτιμη φιλία του με τον Κώστα Δαφνή.

Το 1986 κυκλοφόρησε η 2η κατά σειράν συλλογή διηγημάτων του, “Η μπόρα”.

Το πιο σύγχρονο βιβλίο του, αφού προηγήθηκαν δεκάδες, είναι η νουβέλα «Ο άρχοντας και η λιομαζώχτρα», (σειρά της Εταιρείας Κερκυραϊκών Σπουδών «Κερκυραίοι δημιουργοί», 2020).

Εκτός από την πεζογραφία, ασχολήθηκε με τη μελέτη της Κερκυραϊκής ιστορίας, καρπός της οποίας υπήρξε η έκδοση 5 ιστοριοδιφικών μελετών του από την Εταιρεία Κερκυραϊκών Σπουδών, της οποίας ήταν μέλος, ανελλιπώς, από το 1963 (το γηραιότερο, μέχρι προσφάτως, μέλος του ΔΣ).

Διηγήματά του έχουν δημοσιευτεί στον Κερκυραϊκό και τον Αθηναϊκό Τύπο, σε λογοτεχνικά περιοδικά κι έχουν περιληφθεί σε ανθολογίες.