“60 χρόνια” Μιχάλης Βιολάρης με Αγάθη Κοσκινά, Γιώργο Πάγιατη & Χριστίνα Καλούδη στην Κύπρο

Με μεγάλη επιτυχία και συγκίνηση ολοκληρώθηκε η επετειακή συναυλία για τα 60 χρόνια καλλιτεχνικής πορείας του Μιχάλη Βιολάρη, που πραγματοποιήθηκε τη Δευτέρα 9 Σεπτεμβρίου στο αμφιθέατρο της Σχολής Τυφλών Λευκωσίας.

Ο αγαπημένος καλλιτέχνης κατάφερε να κερδίσει το κοινό όχι μόνο με την εξαιρετική του φωνή, αλλά και με την αυτοσαρκαστική του διάθεση και την πολύ άμεση επικοινωνία που διατήρησε με το κοινό καθ’ όλη τη διάρκεια της βραδιάς.

Αίσθηση προκάλεσε το γεγονός ότι ο ενορχηστρωτής και διευθυντής ορχήστρας, Γιώργος Πάγιατης, καθώς και η μία εκ των 2 ερμηνευτριών, Αγαθή Κοσκινά, είναι Κερκυραίοι. Με φόντο τη συμπλήρωση 50 χρόνων από την τουρκική εισβολή στην Κύπρο, η συναυλία ανέδειξε το συμβολικό μήνυμα της ένωσης του ελληνισμού.

Στη σκηνή μαζί με το Μιχάλη Βιολάρη ήταν και η επί 30 χρόνια μόνιμη συνεργάτιδά του, Ανδριάνα Κόλλια, που μαζί με την Αγάθη Κοσκινά συνέβαλαν καθοριστικά στη μαγική ατμόσφαιρα της βραδιάς, η οποία θύμιζε τους μελωδικούς δρόμους των μπουάτ. Οι ερμηνείες τους αγκαλιάστηκαν με θέρμη από το κοινό, προσφέροντας μοναδικές στιγμές συγκίνησης και αναμνήσεων.

Η παρουσία των τοπικών αρχών και της Ραδιοφωνικής και Τηλεοπτικής Αρχής Κύπρου (ΡΙΚ) προσέδωσε ιδιαίτερη αίγλη στη βραδιά, επιβεβαιώνοντας τη σημασία της προσφοράς του Μιχάλη Βιολάρη στη μουσική και τον πολιτισμό. Ο καλλιτέχνης, βαθιά συγκινημένος, εξέφρασε την ευγνωμοσύνη του στο κοινό που τον στήριξε σε όλη την πορεία του, αναδεικνύοντας την αμεσότητα και το πάθος του για τη μουσική.

Την έναρξη της βραδιάς προλόγισε η επίσης Κερκυραία Χριστίνα Καλούδη, ενώ ιδιαίτερη συγκίνηση προκάλεσε η παρουσία του επιστήθιου φίλου του Μιχάλη Βιολάρη, Γιώργου Γεωργή, καθηγητή του Πανεπιστημίου Αθηνών και πρώην πρέσβη της Κυπριακής Δημοκρατίας στην Ελλάδα, ο οποίος μίλησε με ενθουσιασμό για τον καταξιωμένο ερμηνευτή, τονίζοντας τη σημασία της καλλιτεχνικής του πορείας και της προσφοράς του στην ελληνική και κυπριακή μουσική.

Η βραδιά αυτή αποτέλεσε έναν σημαντικό σταθμό για το Μιχάλη Βιολάρη, αλλά και μια ισχυρή υπενθύμιση της διαχρονικής του αξίας και της ανεκτίμητης συμβολής του στην πολιτιστική κληρονομιά.