“Remembrance Day” (Ημέρα Μνήμης) στην Κέρκυρα

Γράφει η Σπυριδούλα Κόκκαλη (Αντιδήμαρχος Κυκλικής Οικονομίας και Περιβάλλοντος Δήμου Βόρειας Κέρκυρας)

Την Κυριακή 10 Νοεμβρίου, πραγματοποιήθηκε στο Δημοτικό Κοιμητήριο της Κέρκυρας, η τελετή κατάθεσης στεφάνων από το Βρετανικό Υποπροξενείο Κέρκυρας προς τιμή των πεσόντων των Ενόπλων Δυνάμεων του Ηνωμένου Βασιλείου και των Κρατών-μελών της Κοινοπολιτείας στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Την τελετή τίμησαν με την παρουσία τους, ο Βρετανός Πρέσβης Matthew Lodge, η Βρετανίδα Υποπρόξενος Alison Turney, ο Βρετανός Στρατιωτικός Ακόλουθος της Πρεσβείας (Captain Royal Navy) Samuel Law, εκπρόσωποι της Περιφερειακής Αρχής Ιονίων Νήσων, της Δημοτικής Αρχής του Δήμου Κεντρικής Κέρκυρας και Διαποντίων Νήσων κι εκπρόσωπος της Δημοτικής Αρχής του Δήμου Βόρειας Κέρκυρας.

Η σημασία της “Remembrance Day” και ο συμβολισμός της κόκκινης παπαρούνας κάτι που συμβαίνει από τις πρώτες μέρες του Νοεμβρίου μέχρι και την 11η μέρα του μήνα. Ο συμβολισμός, το ιστορικό πλαίσιο, της ιδιαίτερης «Remembrance Day» (γνωστή και ως «Poppy Day»)

Η 11η Νοεμβρίου δεν είναι μια τυχαία μέρα για τους Άγγλους (αλλά όχι μόνο για αυτούς). Αντίθετα, γιορτάζεται με ιδιαίτερη τιμή, αφού αποτελεί την ημέρα όπου έλαβε κι επίσημα τέλος –το 1918– το τέλος του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου (στον οποίο η Αγγλία και συνολικά οι βρετανικές χώρες πολέμησαν ως μέρος της Αντάντ). Ο πρώτος χρονικά πόλεμος που συγκλόνισε τη Γηραιά Ήπειρο ξεκίνησε το 1914, αφήνοντας κατά μήκος της ηπείρου πολλά εκατομμύρια νεκρούς και φυσικά μεταξύ αυτών Άγγλους, Σκωτσέζους, Ιρλανδούς και Ουαλούς.

Έτσι, στις 11/11, ημέρα γνωστή και ως “Remembrance Day” (Ημέρα Μνήμης) ή αλλιώς «Poppy Day» (Ημέρα παπαρούνας), κάθε χρόνο συμβολικά, όλοι και όλα «παγώνουν» για ένα λεπτό, στις 11:11, ως έναν ελάχιστο φόρο τιμής προς τους πεσόντες. Η συγκεκριμένη μέρα επιλέχθηκε το 1919, ένα χρόνο ακριβώς μετά την λήξη του πολέμου, από το Βασιλιά Γεώργιο τον 5ο, ενώ με την πάροδο των ετών καθιερώθηκε και από αρκετές άλλες χώρες, όπως τον Καναδά και την Αυστραλία.

Επίκεντρο των εκδηλώσεων μνήμης είναι το κενοτάφιο που βρίσκεται στο Γουάιτχολ του Λονδίνου και το οποίο δημιουργήθηκε το 1919 ώστε να τιμηθούν οι νεκροί του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου. Αργότερα στο μνημείο χαράχθηκαν και οι χρονιές που διήρκησε ο Β Παγκόσμιος Πόλεμος.

Ο ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΣ ΤΗΣ κόκκινης παπαρούνας:

Ο μύθος θέλει τα πεδία των μαχών στην ευρύτερη περιοχή της Φλαμανδίας, στο Βέλγιο, να γεμίζουν με ανθισμένες παπαρούνες με το τέλος των εχθροπραξιών. Είναι γνωστό άλλωστε στην Αγγλία το ποίημα «Στα λιβάδια της Φλάνδρας» («Ιn Flanders field»), που έγραψε το 1915 ο υπολοχαγός Τζον ΜακΚρέι, προς τιμήν ενός φίλου του που σκοτώθηκε στη μάχη και αναφέρεται στις παπαρούνες που άνθισαν εκείνο το Μάη, στο μέτωπο. Ο ΜακΚρέι πρόσεξε τότε πως οι παπαρούνες ήταν το πρώτο άνθος που άρχισε να φυτρώνει στα έως τότε καμένα λιβάδια του Βελγίου, ενώ το κόκκινο χρώμα έχει καθιερωθεί προς τιμήν του αίματος που έχυσαν στα πεδία των μαχών αρκετά εκατομμύρια στρατιώτες.

ΓIΑΤΙ 11 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ; Είναι συμβολικό νούμερο, γιατί στις 11 Νοεμβρίου 1918 στις 5 το πρωί υπογράφτηκε η εκεχειρία στο Compiègne της βόρειας Γαλλίας κι 6 ώρες αργότερα, στις 11 το πρωί, σταμάτησαν οι εχθροπραξίες. Έτσι σήμερα, 11η μέρα του 11ου μήνα του χρόνου, στις 11 το πρωί, τηρούμε συμβολική σιγή 2 λεπτών σε όλη τη χώρα, ενώ γίνονται ειδικές λειτουργίες στις εκκλησίες, καταθέσεις στεφάνων και διάφορες τελετές σαν αυτές που κάνουμε και στην Ελλάδα την 28η Οκτωβρίου και την 25η Μαρτίου, χωρίς όμως τις μεγάλες παρελάσεις, τις σχολικές γιορτές, Η μέρα είναι εργάσιμη, απλά φέτος έτυχε να πέσει Κυριακή. Όταν πέφτει μέσα στην εβδομάδα, η σιγή γίνεται ανήμερα, ενώ οι υπόλοιποι εορτασμοί τη 2η Κυριακή του μήνα.