Γιάννης Κοντός: “Η Κέρκυρα συνδέεται άρρηκτα με τη Νάπολη ιστορικά”

Γράφει ο Γιάννης Κοντός (Αντιπρόεδρος του ΔΣ της ΦΕ Μάντζαρος & Πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Κέρκυρας)

Ένα μικρό οδοιπορικό στην υπέροχη Νάπολη, με αφορμή την επικείμενη επίσκεψη της «Φιλαρμονικής Εταιρίας Μάντζαρος» που θα πραγματοποιήσει πανηγυρική συναυλία, στις 13 Σεπτεμβρίου, στον Καθεδρικό της Ναό.

Η Νάπολη είναι μια πολύ μεγάλη πόλη 4,9 εκατομμυρίων ανθρώπων (μητροπολιτική περιοχή).

Ανήκε και ήταν το κέντρο της «Μεγάλης Ελλάδας», το παλιό της όνομα ήταν «Παρθενόπη», ενώ από τον 6ο π.Χ. αιώνα ονομάζεται Νάπολη (Νέα πόλις).

Το λιμάνι της Νάπολης είναι ένα από τα μεγαλύτερα του κόσμου και είναι το 2ο σε επιβατική κίνηση στον κόσμο μετά το λιμάνι του Χονγκ Κονγκ.

Η Νάπολη φιλοξενεί το Συμμαχικό Στρατηγείο του ΝΑΤΟ.

Το ιστορικό κέντρο της Νάπολης είναι το μεγαλύτερο στην Ευρώπη καλύπτοντας 17 τ.χλμ. κι έχει καταγραφεί από την UNESCO ως Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς (όπως και της Κέρκυρας).

Η Νάπολη υπήρξε πρωτεύουσα του βασιλείου της Νάπολης και μετέπειτα του βασιλείου των 2 Σικελιών και αδιάλειπτα μεγάλο πολιτιστικό κέντρο με παγκόσμια σφαίρα επιρροής, ιδιαίτερα τις εποχές της Αναγέννησης και του Διαφωτισμού.

Η Κέρκυρα ανήκε στο βασίλειο της Νάπολης επί 120 χρόνια, από το 1267 (που την έλαβε στην κατοχή του ο βασιλιάς της Νάπολης Κάρολος ο Α’ – Ανζού) έως και την υπαγωγή της στο κράτος της Βενετίας το 1386.

Στην πόλη αυτή αναπτύσσεται το Μπελκάντο και η Όπερα, όσο σε καμία άλλη. Οι 3 χαρακτηριστικοί συνθέτες της σχολής αυτής Rossini, Bellini και Donizetti ζουν στη Νάπολη, συνδέονται με το Ωδείο «San Pietro a Majella», ενώ ο 1ος και 3ος διετέλεσαν επί χρόνια Διευθυντές του Λυρικού Θεάτρου «San Carlo» της Νάπολης.

Το θέατρο «San Carlo» της Νάπολης είναι η αρχαιότερη λυρική σκηνή του κόσμου (προηγείται της “La Fenice” της Βενετίας και της Σκάλας του Μιλάνου) έχοντας ιδρυθεί το 1737.

Η Νάπολη διαθέτει τον αρχαιότερο Δικηγορικό Σύλλογο της Ιταλίας (όπως και η Κέρκυρα αντίστοιχα στην Ελλάδα) και το πιο δυνατό δικηγορικό σώμα της Ιταλίας, έχει δε μια από τις πιο φημισμένες Νομικές Σχολές της Ευρώπης, αυτή του Πανεπιστημίου Federico II.

Ο Δικηγορικός Σύλλογος Κέρκυρας, με αντιπροσωπεία του που μετέβη στη Νάπολη επί τούτου, αδελφοποιήθηκε με το Δικηγορικό Σύλλογο της Νάπολης στις 23 Μαΐου του 2024.

Λίγους μήνες μετά, στις 27 Σεπτεμβρίου 2024, η «Φ.Ε. Μάντζαρος» πραγματοποίησε συναυλία στο ιστορικό Ωδείο της Νάπολης «San Pietro a Majella» και υπέγραψε με το Ωδείο Πρωτόκολλο Συνεργασίας και Αδελφοποίησης, λόγω της ιστορικής σύνδεσης του Ωδείου αυτού και της πόλης αυτής με τον Ν.Χ. Μάντζαρο, συνθέτη του εθνικού μας ύμνου και με την πλειοψηφία των Συνθετών της Επτανησιακής Μουσικής Σχολής.

Το 1906 μια σειρά σεισμικών δονήσεων στη Νάπολη, από συνεχείς εκρήξεις του Βεζουβίου, προκάλεσε 227 θύματα στην πόλη. Η Κέρκυρα βοήθησε οικονομικά τις οικογένειες των θυμάτων. Ο δήμος της Νάπολης, σε αντάλλαγμα για αυτήν τη συνεισφορά, μας δώρισε μεγάλες πλάκες μαύρες από λάβα Βεζούβιου που χρησιμοποιήθηκαν για το ντύσιμο των οδών Φιλαρμονικής και Μιχαήλ Θεοτόκη (η λεγόμενη «Πιάτσα»).

Η Κέρκυρα, όπως φαίνεται από τα παραπάνω, συνδέεται άρρηκτα με τη Νάπολη ιστορικά. Συνδέεται όμως κυρίως στον τομέα της Μουσικής, αφού σε αυτήν εντρύφησαν στην εποχή τους, σχεδόν όλοι οι Συνθέτες της Επτανησιακής Μουσικής Σχολής, μηδέ εξαιρουμένου και του Νικόλαου Χαλικιόπουλου Μάντζαρου, που είχε μεταβεί στη Νάπολη αρκετές φορές και για αρκετά μεγάλα διαστήματα για να μελετήσει τις διεθνείς τάσεις της μουσικής και της Όπερας, των οποίων η Νάπολη ήταν το αδιαμφισβήτητο κέντρο. Πολλοί από αυτούς ήρθαν σε επαφή και με το Ωδείο «San Pietro a Majella». Επίσης και άλλες προσωπικότητες της Κέρκυρας υπήρξαν εκεί για να καταρτιστούν επιστημονικά ή καλλιτεχνικά, όπως π.χ. ο σπουδαίος ζωγράφος μας Γεώργιος Σαμαρτζής, που έζησε εκεί τα έτη 1888-1889 για να φοιτήσει στη Σχολή Καλών Τεχνών της Νάπολης.

Η Νάπολη σήμερα είναι μια τεράστια πόλη που εκτός της ιστορίας της, αναπτύσσεται ραγδαία και στον τομέα του τουρισμού, ενώ συνδέεται με την Κέρκυρα επί 6 μήνες το έτος με απευθείας πτήσεις.

Αξίζει τον κόπο η Κέρκυρα να αναζητήσει τρόπους συνεργασίας με την πόλη αυτή που είναι, εκτός των άλλων, ένα τεράστιο πολιτιστικό και οικονομικό μέγεθος, να συσφίξει τους δεσμούς της, να επισκεφτούμε την πόλη αυτή (πράγμα εύκολο) και να μη μένει η μόνη μας συνεργασία οι πλάκες Βεζουβίου που μας δωρίσανε στις αρχές του 20ου αιώνα.

Αυτά που μας συνδέουν είναι σαφώς περισσότερα και σημαντικότερα και πρέπει να τα ξανανακαλύψουμε και να αξιοποιήσουμε.